Super Fan Girl

Kabanata XV.I Superfan is Lost

(JULIA’S POV)

“DANIEL!!! ANG GWAPO MO!!!!”

“KATHNIEL!!!!!!!!!”

*flash* *flash*

“DANIEL!!!! KATHRYN!!!!”

Palabas na kami ng airport ngayon medyo nade-delay nga kasi naman bago pa kami maka-labas dito sa airport ang daming nagpapa-picture kay Kath at Dj may security naman kaya lang syempre pinag-bibigyan ni Kath at Dj yung mga fans nila. Tapos eto pa rin ako palaging naka-buntot kay Dj kasi mamaya kailanganin nya ako mahirap na,  kaya lang ang bigat na talaga nitong dala ko, aissst naibigay ko na yung ibang gamit ni Dj sa nag-aassist sa min dito ilalagay na daw kasi sa sasakyan kaya lang yung backpack ni Dj dapat palaging malapit lang sa kanya tas bag ko pa bat ba kasi ang bigat nitong bag ni Dj for sure andito lahat ng gadgets nya at yung mga ginagamit nya sa katawan, bigat.

“Julia!”

“ah ate yumi!”

“ano tara na sa van dun na lang natin hintayin si Kath at Dj”

“pwede po ba?”

“oo naman noh nahihirapan ka na rin dyan sa dala mo eh”

“ah medyo mabigat kasi, pero ayos lang, pero ate yumi baka hanapin ako ni Dj”

“hindi yan, mag-kikita naman kayo sa hotel eh tara na” sabay hila sa kin ni ate Yumi

“ah teka lang ate yumi, mauna ka na sa van susunod agad ako papaalam lang ako kay Dj”

“ah sige, bilisan mo” ngumiti na lang ako kay ate Yumi at agad syang nag-lakad palabas ng lobby Tumingin ako sa direksyon nina Dj at Kath ine-entertain pa rin nila yung mga fans nila, kahit nahihirapan na ako hindi ko pa rin pwedeng iwan si Dj, trabaho ko yun eh, agad akong lumapit dun sa pwesto nina Dj habang nagpapa-picture yung mga fans kayua lang di ako maka-daan ang dami kasing naka-palibot sa kanila

“Excuse po”

“Daniel!!!!”

“Excuse po” ao ba yan ang sikip ang hirap naman dumaan  teka paalis na sina Dj naku baka maiwanan ako bakit ba naman kasi ang hirap dumaan dito natutulak ako pa-likod eh. “E—excuse Si-sir Dj!!!” sigaw ko kay Dj kaya lang mukang di nya ako naririnig hinintay nya lang maka-lapit sa kanya si Kathryn at nag-simula na silang mag-lakad palabas ng airport “Te—teka, excuse, si—sir!!! Andito pa po ako!! Si—si---“

*BOGSH!*

“Aray ko” ano ba naman yan oh bakit ba nila kailangang manulak “Aray yung balakang ko, naku! Yung mga gamit naku naman oh!! Yari ako kay dj pag may nasira dito, naku” agad kong binuksan yung bag para tingnan kung may nasira pero sa awa ng Diyos wala naman

*sigh*

“Buti naman” napahawak na lang ako sa batok ng bigla kong malala na--- “yu-yung van, baka naiwan na ko ng van!” agad kong dinampot yung mga bag na dala ko at kahit hirapan na ako sinubukan ko pa ring tumakbo palabas ng airport “asan na ba yung van?” naku asan na yung van mag-pakita ka naman oh, tumingin-tingin ako sa paligid pero wala pa rin akong makitang van di kaya???

T_T

“Nakakaiyak naman oh! Iniwana na ata nila ako, di man lang ba ako naalala, nakakainis oh!” napa-upo na lang ako dun na parang bata yung parang iniwan actually gusto ko ng umiyak, nakakainis naman kasi eh.