The Close Strangers (On HOLD)

Prologue

It's funny how some people who you grow up with and so close with become strangers to you after so many years.

Yung kasabay mo pa syang maligo nung mga bata pa kayo. Kasabay mong naghabulan at nagtaguan sa mga abandonadong bahay o ano pa man.

Una mong pinagsabihan ng pinakatatago at pinakamalagim mong sikreto. Kasabay mong lumuha ng mawala ang tsinelas mo sa dagat.

Pero ngayon, tila kapwa na lang kayong estranghero na nagkasalubong sa daan. Ni ha? Ni ho? Wala...

Ganon lang ba talaga kadaling makalimot?

Pagkatapos ng maraming taon, ganon na lang yun?

Siguro nga may iba't-bang dahilan kung bakit lumalayo ang loob natin sa ibang tao pagdaan ng panahon.

Kung bakit ang mga nagnining-ning nating mga mata sa tuwing nakikita natin sila ay naging isang matalim at malamig na titig o irap na lang sa tuwing nakakasalubong ang ating mga paningin..

Una, baka dahil nagiiba rin ang pananaw natin sa buhay. Nagkakasalungat tayo ng rason para mabuhay. Nag-iiba ang ating mga aspirasyon at pangarap. At sa hinaharap na ating nakikita ay wala pareho tayo sa mga iyon.

Pangalawa, dahil maaaring dahil sa nasaktan tayo ng isang tao noon.

Masakit masaktan sabi nga nila. Ang iba, ginagamit itong motibasyon para baguhin ang sarili para sa ikabubuti nila at para makamove on na sa kanilang buhay.

Ang iba naman, nanatili na sa rurok ng pagaampalaya at pinilit na galit ang umiral sa kanilang mga puso at itanim sa kanilang utak na kaylan man ay wag nang kausapin ang taog naging rason ng kanilang pighati.

Meron pang ibang rason, pero, kagaya ng isang pang-elementaryang textbook story, ikaw dapat mismo ang tutuklas ng lesson or message of the story habang binabasa ang istorya.

Parang buhay lang, hindi naman natin agad malalaman ang ating purpose in life hanggang hindi pa nating nararanasang totoong mabuhay diba?

C'est La vie

That's Life eh! 

__________________________________________________________________

FINITELADY'S corner:

I hate writing prologue. Sorry guys, every time I tried to create a beautiful story and start it with a prologue, still it'll end up as a dump. So, for this one, as my motivation, I decided to have a very short prologue and focus more on creating the whole story in my mind. What's the use of a good prologue nga naman if your story is still a flop. [><]. Well, here it is, I hope you'll support this baby of mine, I deleted my first novel here in wattpad a year ago, coz I could not continue the story, nalugaw ang utak ko. But I tried and tried, but college is a busy nest kaya I didn't have the time and energy to do so. (Kaway-kaway sa mga College Story Writers dyan wooohooo!!) Since mahaba ang vacation, our school will now follow to August-May academic sched. So I pray to GOD that he will help me finish this one!!

So much for an author's note, mas mahaba pa nga ang note ko kesa sa prologue but I hope you wouldn't hesitate to approach me or DM me, can't wait to have friends here, have been a silent reader for quite sometime now. !!

À Dieu soit la gloire!!!