BÖLÜM 1- SESSİZ

7 0 0
                                    

Denizi eve bıraktıktan sonra eve döndüm. Motoru park ettim ve evde kimsenin olmadığını fark ettim. Buzdolabının üstünde bir not vardı.
"Yemeğin dolapta prenses acil bir toplantı." Bu akşamda tektim. Annem ve babam çok yoğun çalışıyorlardı. Reklam şirketleri yüzünden sürekli teklifler,sanatçılar,toplantılar. Sonuç olarak yoğun bir programları vardı. Bunu sorun etmeyi uzun bir süre önce bırakmıştım. Yukarı çıkıp kendimi yatağıma attım. Bir süre boş boş tavanı seyrettikten sonra telefonumu açtım. Ve anında mesajlar. Şaşırtıcı olan Deniz dışında iki farklı kişiden daha mesaj gelmesiydi. Biri Babür ve diğeri Tahaydı.
Ve yine şaşırtıcıdır ki ikiside selam yazmıştı. Sırayla selam yazdım. Denize ise daha samimi bir geri dönüş. İlk cevap Tahadan dı.
- Adresi atmadııııın.
- Eve yeni geldim.
- Peki. O zaman bekliyorum.
- Tamam. Dedim ve adresi gönderdim.
- Bunun dışında günün nasıldı?
- Fena sayılmazdı. Denizle alışverişe çıktık ve güzeldi ki Babürle karşılaşıncaya kadar.
- Neden? Yani pek birbirimizi sevdiğimiz söylenemez ama başka bir şey mi oldu?
- Hayır. Ama sürekli etrafımdaymış gibi hissediyorum. Daha iki gün oldu ama sürekli o.
- Fazla sosyallikten bence. Herkesle tanışmaya çalışıyor.
- Neyse ne. Akşamımı onla harcamak istemiyorum. Biraz ders çalışmam gerek.
- Peki bayan çalışkan.
- Peki bay tembel.
Ardından biraz Denizle lafladık. Ve Babürden mesaj geldi.
- Eve tek parça dönebildin mi?
- Bu ne demek acaba?
- Yani sende haklısın. Suç sende değil o motoru sana alanda
- Ben motorumla gayet mutluyum.
- Bence 140 la gittiğini ailenle paylaş.
- Keşke. Biranda yazmıştım! Tanıdığım biri gibi kendimi kaptırıp yazmıştım.
- Anlamadım. Ben yanlış bir şey mi yazdım acaba. Öyleyse özür dilerim.
-Yok. Yani onlar çok çalışıyor ve biz çok az görüşebiliyoruz.
- Şey bilmiyordum.
- Sorun yok. Ben alışkınım. Hem öğleden kalma yemekleri yemeyerek formda kalıyorum.
- Aslında sert değil oldukça komiksin.
-Şimdi de komik mi oldum.
- Yok bu sefer ciddiyim. Neyse sonra görüşürüz.
- Peki. Bu kadar ani bir sonu beklemiyordum. Ama onu anlamak zordu. Artık kalkıp ders çalışabilirdim.
Ders çalışmaktan bunalmış bir halde aşağı indim. Bu sırada kapı çaldı. Annemler olduğunu düşünerek kapıyı açtım ama karşımda duran Babür ve elindeki pizza kutularıydı. Şaşkınlıktan konuşamadım. Sadece uzunca bir süre heykel gibi durdum.
- Belinay burdamısın?
- Şey evet de sen nasıl evimi buldun?
- Sınıftan bir kıza mesaj attım ve işte burdayım.
- Demek bu kadar kolay insanlar evimi bulabiliyormuş. İlginç.
- Neyse. Sen şu pizzaları al ve bir güzel ye. Sabah benim yüzümden yemediğin hamburgere say.
Arkasını döndü ve tahta iki basamağı inip yola çıktı.
- Babür dur! Buraya kadar gelmişsen beraber yiyelim.
- Rahatsız etmek istemem. Amacım bu değil sadece kilo al istedim.
- Tabi öyledir. Ama yinede bu kadar da kaba değilim. Hem daha saat 6 buçuk akşam sayılmaz.
- Madem bu kadar ısrar ediyosun geliyim bari.
İçeri girdi. Ben ise bu fikrimdem dolayı biraz huzursuz hissediyordum. Ama Babür beni rahatsız etmiyordu. En azından şu anda.
- Madem öyle evime hoş geldin.
- Hoş buldum.
- İçecek olarak zero kolamı normal mi ?
- Ben meyve suyu içerim.
- Meyve suyu yok ama alıp gelebilirim.
- Şakaydı.
- Komik miydi? Şimdi düzgünce cevap ver.
- Kızma tamam normal olsun. Derken yüzünde muzip bir ifade vardı. Benle dalga geçmeyi seviyordu. Pizza kutularını tabak olarak kullanmayı tercih ettik.
- Evin bayağı güzelmiş.
- Teşekkürler ve pizza içinde.
- Dedim ya hepsi kilo alman için.
- Öyle olsun. Yani bu kadar yol gelmen pizza alman ve bir de kibar olman beni şaşırttı doğrusu.
- Neden bem hep böyleydim.
- En basiti öğlen böyle değildin.
- Yanılıyorsun. Sen sadece benimle tanışmak istemiyorsun.
- Hayır böyle bir şey yok. Ben kimseye önyargılı davranmam.
- O zaman galiba ilk benim.
- O zaman neden şuan pizzayı beraber yiyoruz.
- İşte ben de ona şaşırdım. Ve saat geç olmadan ben gidiyim.
- Tekrar saol.
- Ne demek. Arabasına bindi. Yavaşça farlarının ışıkları kayboldu. Ben ise yaşadıklarımı anlamaya çalışıyordum. Gerçekten önyargılı mı davranmıştım. Belki de onu tanımaya çalışmalıydım. Ama şuan da yapacağım ilk iş Denize mesaj atmak olacaktı.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Apr 03, 2016 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

LEKELİ BEYAZ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin