Chapter VII. May namumuo :D

292 8 7
                                    

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

[Vincent's POV]

Gusto kong sampalin ang sarili ko ngayon.

GUSTONG GUSTO KO NA TALAGA.

Nanaginip ba ko? *___________* Pleaaaase. GISINGIN NYO NA KO >.< Bakit parang sunud-sunod yung mga kagandahang nagyayari sakin. Imagine??

UNA. Nahawakan ko na yung kamay ni Elaine.

Pangalawa. Naalagaan ko na siya.

At NGAYON.

Hinalikan niya ko sa pisngi??

(>///<)

Walang ibang tumatakbo sa isip ko ngayon kundi...

Gusto na rin ba ko ni Elaine???

Whew =___= Parang ang kapal pero...

Bumibilis tibok ng puso ko. I think I can't handle this anymore. Waaaaaaaah.

Hindi ko siya matingnan. Yumuko na siya. Para naman akong nanlalambot. POTEK. Ang layo layo pa ng base namin. Tong dalawa namang tagapayong walang imik. Pero mabuti na rin yun! HOOOH.

*lakad lakad*

Sa wakas naman!! Andito na kami! Feeling ko matutumba na ko kanina sa nangyari. Ang lakas pa rin ng ulan pero yung puso ko daig pa sinalanta ng signal no.10 na bagyo. (Joke ang OA. signal no. 4 lang. Ahehehe. :DDDD)

"Mam andito na po kami ni Elaine. May sprain po siya. Palagyan na lang po ng first aid." 

"SALAMAT NAMAN! Okay Vincent. Ilapag mo na lang siya dun sa loob ng room. May mag-aassist na sa kanya dun."

"Okay po mam."

Pumasok na kami sa loob. Dahan dahan ko siyang binaba. Haaaay. Feeling ko umiiwas siya sakin. Pero sinubukan ko pa rin siyang kausapin. Wala lang >.<

"U-uhm. Elaine. maiwan na kita dito ah..."

"S-sge." Hindi nya man lang ako nilingon. Grabe napapaisip tuloy ako ngayon. May pag-asa na kaya ako kay Elaine?? ARGH. Kung ganon. Kailangan ko na sigurong aminin sa kanya. Malay ko ba kung nahihiya yon. Sabagay alangan namang babae ang mauna diba sa pag-amin. WAAAAAAH.

Elaine... ano ba kasing ibig sabihin nun...

Haaaaay! Makalabas na nga dito. Yung puzzle piece pala ibibigay ko kay Clarice. Hindi na rin kasi ata i-coconsider kung sinong nanalo sa first challenge dahil sa ulan at dahil sa pagkawala namin. Mabuti naman. Yung image na nabuo na lang daw ang parang pinaka price namin. Dahil sa image na yun may isang important matter in life na kailangan ng isang tao.

"Claric- OH? Anong nangyari sayo? Bakit basang basa ka?"

"Hindi mo ba nakikita? UMUULAN. Malamang nabasa ako."

"Ano bang problema mo? Tinatanong ka na nga ng ayos dyan eh. Eto na yung puzzle piece namin ni Elaine! Buuin mo na yung puzzle natin!"

"Akin na nga! Nakakainis ka."

"Huh? Anong ginawa ko sayo??"

"Basta nakakainis ka!!!! Umalis ka na nga sa harap ko! >.>" Sabay irap na parang galit na ewan. Nyee? Ano kayang nangyari dun? Tss. Ang weird.

Pumunta na lang ako ng base namin para mag-intay kay Elaine.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

[Clarice's POV]

What a guy really feels...Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon