Place Stanislas

Hs 6

Hs 6

Ik schrik als ik het litteken zie. Het lijken wel brandwonden. Hoe is dit gebeurd? En blijft het altijd zo? Ik ga met mijn hand richting mijn buik. Het lijkt wel alsof er aders over mijn huid waren gegrift. Ik volgde lijnen met mijn vingers.

'Kan hier nog wat aan gedaan worden?' vraag ik terwijl ik met mijn vingers de lijnen blijf volgen.

'Nee,' zei Aldrich. 'Wat er bij jouw is gebeurd is 0,014% van de ongevallen met vampiers. Ik neem aan dat je wist dat je was aangevallen door een vampier?' Ik knikte, toen Aldrich zich stil hield. 'De reden dat dit bij jou is gebeurd is omdat er een vampier met zijn nagels over jouw huid is geschraapt. De meeste mensen sterven daar aan, maar er zijn uitzonderingen. Of je wordt genezen door Helers van de Orde. Of je veranderd in een vampier. Om die keuze te hebben moet je eerst geschikt zijn voor het vampier-zijn. Als je geschikt bent voor het vampier-zijn, zijn daar verschillende redenen voor. Je soulmate zou een vampier kunnen zijn, je vertoont allergische reacties op licht en rode kruiden of een familielid is vampier geworden. Welke van die drie er aan de hand zou kunnen zijn kan gevonden worden in het bloed van de zwarte aders. Bij jou is onderzoek gedaan.' Aldrich haalde even adem. 'Bij jouw waren alle drie deze kenmerken positief.' Ik schrikte. Ik keek naar Ivan, hij keek me terug aan. Ik zag spijt en vernedering in zijn ogen. Was hij verliefd op me? Nee, dat klopte vast niet. Ik was helemaal niet allergisch voor rode kruiden, al had ik paprikachips nooit lekker gevonden en ik kon echt niet tegen rode pepers, dus misschien klopte het wel.

'De reden dat jij niet veranderd bent in een vampier is, omdat Ivan en ik je hebben gered. Ivan is al sinds zijn tiende levensjaar bij mij aan het studeren. Daardoor hebben wij een kracht opgebouwd die niet veel Helers samen hebben. Nu is daarbij komen spelen dat Ivan sterke gevoelens voor jouw heeft, waardoor de kracht nog sterker was. Jij was al ver heen toen ik bij je kwam. Vandaar ook de sterke pijn en de lange Heelsessie.' Op het moment dat Aldrich vertelde dat Ivan gevoelens voor mij heeft snapte ik zijn blik, hij was jaloers, maar wat ik niet snapte was dat mijn soulmate een vampier was. Ik vond Scott leuk, misschien niet verliefd, maar wel leuk. Daarbij had ik nog nooit een vampier ontmoet, naast William natuurlijk.

'Wat bedoelt u precies met dat mijn soulmate een vampier is?' vroeg ik zachtjes.

'Er zijn redenen dat jij je anders voelde dan anderen en je naar Walsh was verhuisd. Jij was voorbestemd om Jager te worden en dat was je niet gelukt als je niet naar Walsh was verhuisd. Als jij niet was veranderd van stad had je Ivan nooit ontmoet en had hij je nooit kunnen trainen, dan was de kans nog kleiner geweest dat jij ooit je soulmate had gevonden. Het vervelende voor Ivan is dat jij zijn soulmate bent. Sterker nog, jij bent heel aantrekkelijk en daarom zijn er meer mensen die jou als soulmate hebben, maar jij kan alleen verliefd worden op de vampier, die ergens op de wereld rondzwerft. Het punt alleen is dat vampiers geen liefde kennen, dus ik denk dat jij een oplossing moet vinden om jouw soulmate terug te veranderen naar mens of jullie zullen allebei ongelukkig sterven.' De informatie die ik binnen kreeg was te veel. Natuurlijk was het eerste wat in mijn hoofd opkwam: Was ik aantrekkelijk? Ik voelde me schuldig tegenover Ivan. Al zijn geheimen werden nu onthuld zonder dat hij er wat tegen kon doen.

'Maar zou het wel kunnen zijn dat ik verliefd zou worden op iemand anders voor ik mijn soulmate ontmoet?' vroeg ik.

'Die kans is heel goed mogelijk, nu verwacht ik dat jij gevoelens hebt voor Ivan.' 'Nee!' Ik onderbrak Aldrich. Aldrich keek even verbaasd. Hij overdacht zijn opties. Ik heb het gevoel dat hij heel erg veel weet. 'Oh, ik had al een reden bedacht voor jouw gevoelens voor Ivan. De reden dat jij gevoelens voor Ivan zou kunnen hebben is heel simpel. Ivans soulmate gedrag charmeert jou en omdat je nog niet weet hoe het voelt om bij je soulmate te zijn, vind je hem heel erg aantrekkelijk.' Het klonk allemaal heel logisch. Ik meed Ivans blik, ik wilde hem niet kwetsen.