Koca 1 Sevda

gerçekler

Akşam olmuştu, Zeynep yatağına uzanıp derin derin düşünüyordu.. Kulağında kulaklık, Elinde telefon numarası ve düşüncelerinde o çocuk arasam mı? aramasam mı? düşündükçe gözlerinin içi parlıyor, tebessüm yüzüne de çok yakışıyordu..

- kızım Akşam yemeği hazır Soğumadan gel..
-....
-Zeynebb Ne yapıyorsun kızım sana sesleniyorum.
-duymamışım annecim
-yemek hazır hadi gel
-tamam anne

Yemek sofrasına geldim Bir de ne göreyim! Annem zeytinyağlı sarma yapmıştı. Mutluluktan dört köşe oldum..

- annem benim yaa.. seni çok seviyorum..
- Hadi artık başlayalım kızım
-ıımmmm herşey çok güzel görünüyor, babam da çok severdi Keşke Burada olsa..

Annemin bir anda gözleri doldu "Baban çalışıyor kızım bizim için çalışıyor sen ya hadi düşünme bunları" dedi ve yine beni geçiştirdi..

- anneciğim Beraber uyuyalım mı bu gece?
- olur Tabii kızım.. Zeynep?
-efendim annecim
- Sen benim en kıymetlimsin. Bu dünyada başıma gelen en güzel şeysin, prensesimsin benim..
- ne olursa olsun hep senin yanında olacağım Anneciğim, seni seviyorum..

Annemin omzuna yasladım hiçbir yerde bu kadar huzurlu olmamıştım. Aynı dili ve Bir Damla Yaş Geldi! Evet annem ağlıyordu. Yüreğime Hançer saplanmış annemin.. Daha ne kadar dayanabilirdi ki? Tutamadım kendimi, gözyaşlarımı.. Belli etmemeye çalışıyordum. Öylece uyuyakaldım, sabah olunca annem alnından öptü ve "seni seviyorum kızım" dedi gitti. Normalde bana haber verirdi ama bu sefer kaçar gibi gitti, takip ettim annemi ve bir ofise girdi, gizlice birilerini izliyordu izlediği kişi babam olabilir miydi acaba? Hüngür hüngür ağlayarak oradan uzaklaştı..

Merak ettim ne görmüştü ve oraya gittim. Babam ve sevgilisini gördüm, Birbirlerine yakın temas kuruyorlardı oraya gidip oraya onların başına yıkmak istedim! elim ayağım titredi ve koşarak oradan ayrıldım, eve geldiğimde Annem odasında uyumuştu yemeğimi de hazırlanmış.. Bu halde bile beni düşünüyordu. Annemin yanına gittim..

-anne?
-....
-annecim uyuyor musun?
-.....
-neyse annecim ben birazdan gelirim..

Odadan çıkarken annemin gözyaşlarını sildi peçeteleri gördüm, onları çöpe atmaya gittim. O da ne! bütün ilaçlar çöp deydi ve hepsi boş neden Hepsi bir anda bitmişti ki?

Zeynep koşarak annesinin yanına gitti ve bir müddet sessizlikten sonra haykırarak "anneeeeeeeee" telaşlı ve çaresiz bir ses tonuyla "anne.. anneciğim.. Uyan hadi!" gözlerinden sızan yaşlar Zeyneb'in çaresizliğini ortaya koyuyordu. Hemen babasını aradı:

-baba
-kızım musait değilim
-babaa annem
-annenede söyle bugün gelemicem işlerim var.
-amaa Baba
-....
Babaa..
-....
-Alo baba?

Babası çoktan telefonu kapatmıştı. Zeyneb hemen ambulansı aradı..

Annemle kadar dayanabilirdi ki bu acıya.. Hayata tutulabilecek mi?

Babam geldi bana sarıldı, alnımdan öptü babama olan öfkem büyümüştü. Sevgiye dair hiçbir şey kalmamıştı artık içimde! Hemen babamı ittim yüksek bir ses tonuyla babama vurarak haykırdım!!

- ben sana söylemeye çalışmıştım dimi!
- Kızım işim va..
- ne işinden bahsediyorsun sen ya!
- anlıyorum bana kızıyorsun kızım, ne olur Sakin ol..
- kızım deme bana! Kızım deme! demeee!

Diyerek Zeyneb yere çöktü hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı, babası yanına çöktü ve Zeynepb'e sarıldı Zeyneb o kadar çaresizdiki bir an gözünün önüne bugün olanlar geldi ve babasını itti:

- çek O pis ellerini üstümden başka kadına dokunduğun ellerle Bana Dokunma!

Duydukları karşısında şok olmuştu babası Zeyneb her şeyi biliyor muydu? Zeyneb'in çaresizliği babasını mahvetti ve kendi kendine mırıldandı "bu işlerin bu raddeye gelebileceğini nereden bilebilirdim? artık kızımın yüzüne nasıl bakacağım?" Zeynep konuşmaya devam etti Onun her cümleleri babasının Kalbine bir hançer gibi saplanıyordu..

- Annem neden bu halde hiç düşündün mü! Bugün sizi gördü, Ben de gördüm! En başından beri haberim vardı, sana söyledim Annem seni çok seviyor dedim! Şimdi ise bize neler yaptığına bak! Hemen git buradan hemen! Allah senin de o kadınıda kahretsin!
-kızımmmm
-Dokunma bana defolll!

Zeyneb'in babasının gitmekten başka çaresi yok, kızını O halde gördüğünde yıkılmıştı ama karşısına çıkacak kadar cesareti yoktu. Gitmek en iyisiydi ve gitti.. Kısa bir süre sonra Elif Zeyneb'in yanına geldi Zeyneb'in bu hâli Elif'i de bir hayli üzülmüştü. Gözyaşlarını tutamadı en yakın arkadaşına sarıldı onu bağrına bastı Zeyneb bu durum karşısında hıçkıra hıçkıra ağlamak dan alıkoyamadı kendini..

Doktorların artık herşeye hazırlıklı olun demesi Zeyneb'in umutlarının bitmesine yetmiyordu, annesinin onu bırakıp gideceği düşüncesi aklından bile geçmez. Oysa umutları olduğu kadar gerçekler de bir o kadar acıydı.. Zeyneb'in annesi artık bitkisel hayattaydı...

Doktorlar Zeyneb'in annesinin yanına koşarak gidiyorlardı, Zeyneb için artık her şey bitmişti galiba.. Bu durum karşısında Zeyneb de koşarak doktorların yanına gitti duyduğu son cümlelerdi;

Ölüm saati: 19:47....

Zeyneb haykırarak dizlerinin üstüne çöktü...

"HAAYIIIIIIIIIRRRRRRRRR"