Koca 1 Sevda

Karmaşa

Aradan 1 hafta geçti...

Bir tarafda aklını karıştıran o çocuk, diğer tarafta yanlızlığı. Sanki zeyneb için hiçbir şey düzelmeyecek gibi, eski huzuru geri gelmeyecek gibi.

Bir anda zil çaldı ve Elif'in geldiğini düşünerek "kim o" demeden kapıyı açtı. Babası karşısında duruyor, Zeyneb'in gözleri doldu. Babası tam karşısında iki adım kadar yakın, ama kilometreler kadar da uzak... Öyle çok özlemiş ki, "babam.." diye mırıldandı, kafasını annesinin yatak odasın çevirdi ve gözünün önünden onu kaybettiği gün film şeridi gibi geçti...

Sert bir tavırla;

-Senin ne işin var burda?

+Kızım...

Hafif kısık ve titrek bir sesle;

-Deme... bana kızım deme.

+İnan bende böyle olsun istemezdim,

-Sen ne hakla karşıma geçmiş bunları söylüyorsun! Hemen terk et burayı, tercih ettiğin kadına git...

+Seni kaybetmek istemiyorum, sen benim herşeyimsin

-Ben yokum baba... beni sen yok ettin!

Babası Zeyneb'e sıkı sıkı sarıldı ve ağlamaya başladı "özür dilerim kızım, özür dilerim" diyordu. Zeyneb babasını itti ve ağlaya ağlaya koşarak ordan uzaklaştı.

Parka geldi belki o çocuğu görme umudu ile, birine ihtiyacı vardı. Kendisini çok yıkık hissediyordu.

Salıncağa oturdu, ne gelen vardı ne giden. Kalktı yavaş yavaş yürüyerek annesinin mezarına gitti. Yüzünde acı bir tebessüm ile;

-Anne... Annemm ben geldim, benim senden başka gidecek yerim yok ki...

Diye diye ağlamaya başladı, bir anda yağmur bastırdı ama Zeyneb buna hiç aldırış etmedi, annesinin mezarının yanına uzandı ve annesini sayıklayarak uyuya kaldı.

Tüm bunlar yaşanırken o çocuk uzaktan Zeyneb'i izliyor ve tüm bunlara anlam vermeye çalışıyor. Parkta Zeyneb'i takip ederek oraya kadar gelmiş.

Yağmur iyice bastırdı Zeyneb hala mezarın yanında, o çocuk yanına geldi ve Zeyneb'i uyandırmaya çalıştı;

-İyi misin?

+Sen nerden çıktın?

-Seni parkta gördüm ve takip ettim

Zeyneb ağlayarak "biliyormusun burda yatan kişi benim annem, o asla kalkmayacak"
Çocuk Zeyneb'in bu durumuna çok üzüldü, bu halde çaresiz görmek onu içlendirdi...

+Hadi kalk gidelim burdan, çok yağmur yağıyor, hasta olursun

-Benim ayakta duracak gücüm kalmadı...

Çocuk Zeyneb'i kucağına aldı oradan uzaklaştı, Zeyneb çocuğun boynuna sarıldı ağlamaya başladı ve bir anda bayıldı.

Çocuk Zeyneb'i evine götürdü, ikiside sırılsıklam olmuştu, kendine gelen Zeyneb'e kıyafetlerinden verdi ve duş almasını söyledi. Kendiside 1 saat kadar evden gitti...