Whatsapp, chat boys

Drieeënveertig

Niels

Anna staart mij geschrokken aan, Ryan kijkt Anna aan.
Anna zoekt naar woorden, die waarschijnlijk moeilijk te vinden zijn.

"N-n-niks." Stottert Anna. "Jawel, nu wil ik het weten ook." Ik loop vastberaden naar Anna toe.

"N-nou eigenlijk..-" "Eigenlijk weet Anna niet van wie de baby's zijn." Maakt Ryan haar zin af.

"WAT?!" Ik kijk Anna met grote ogen aan. Anna geeft Ryan een stomp in zijn zij. "Ja, sorry. Ik weet het niet zeker." Anna kijkt naar de grond, opeens is dat blijkbaar heel interessant.

"Godverdomme Anna!" Ik grijp met mijn handen naar mijn haar. Ik gooi de vaas van tafel. Anna schrikt en kijkt op.

"Rustig man, zij kan er ook niks aan doen." Ryan heft zijn handen en duwt me iets verder naar achteren.

"Rustig? Rustig! Snap je het dan niet! Ik ben misschien geen vader oké! Tjezus!" Ik bal mijn vuisten. Er rollen tranen over Anna's wangen.

"We gaan nu naar het ziekenhuis voor een DNA test!" Ik sleur Anna mee aan haar arm.

"Gozer! Je doet haar zo pijn!" Ryan trekt Anna bij me vandaan. Anna's arm begint rood te kleuren. Ze snikt, en bibbert.

Ik begin op Ryan af te lopen. "Ik doe haar geen pijn! Zij doet mij pijn!" Ik geef Ryan een stomp op zijn gezicht.

Hij krabbelt achteruit en grijpt met zijn hand naar zijn lip. Als hij weer stevig staat, komt hij op me afgelopen en heft zijn vuist in de lucht.

"Ry! Niet doen. Stop!" Langzaam zakt zijn hand naar beneden. Ryan draait zich om naar Anna en daarna naar mij.

"Het is goed! Weet je wat Anna! Ik hoef je niet meer te zien! Ik stuur de scheidingspapieren naar je! Tot ziens!" Met een sarcastisch lachje loop ik weg.
Trut dat ze is.

Zielige Niels.. 😢 Misschien zijn de baby's wel eens van hem.... Wel een lieve Ryan, hij komt op voor Anna.