I can do it

2. Een dronken Amanda

'Amanda. Zo is het wel genoeg hoor.' zeg ik tegen haar. Ze wankelt naar me toe. 'Je lijkt me moeder wel,' zegt ze stotterend. 'Ik zie een regenboog,' zegt ze met een dubbele tong. Ze heeft veels te veel gedronken. Ze valt met een klap voorover. Shit. Ik staar naar het bewusteloze gezicht van Amanda. Ik probeer haar op te tillen, maar ze is te zwaar.

'Hulp nodig?' vraagt een zware mannenstem. Ik knik en mompel daarna wat. Amanda wordt opgetild door de jongeman en ik volg hem. Als we buiten staan bedank ik hem. 'Ja, dank je wel,' zeg ik nog steeds niet kijkend naar de jongeman.

Jongeman, haha. Grappige naam.

'Zal ik je anders brengen?' vraagt hij. Ik kijk omhoog en voor even dacht ik dat de wereld stopte. Deze jongen is zó knap. Hij had bruine krulletjes en mooie bruine ogen. Hij glimlachte en ik zag zijn wit- rechte tanden.

'Klaar met staren?' zegt hij lachend. Ik schud mijn hoofd en ik kijk de andere kant op. 'Verlegen type, daar houd ik wel van.'

'Ik niet van jou,' floep ik eruit. Mijn hoofd word volgens mij zo rood als een tomaat. Hij lacht zachtjes en tilt Amanda dan op. 'Hoe ben je gekomen?' vraagt hij. Ik pak de sleutels uit Amanda's jas. 'Hier.' ik overhandig hem de sleutels en ik doe de deur open voor hem. Hij legt Amanda achterin en knikt goedkeurend. Ik ga voor zitten en hij komt naast me zitten. 'Het is hier links- ik weet waar we naartoe moeten.' zegt hij. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Dit is niet de eerste keer dat ze dronken is,'  zegt hij lachend. Ik lach niet mee. Ik vind het namelijk niet grappig. Het is wel mijn vriendin waarover hij lacht. En ik mag hem niet.

'Ik heb je niet eerder gezien,' zegt hij, wachtend op een antwoord. Hij houdt zijn blik op de weg. 'Ja, ik ga meestal niet mee,' zeg ik tegen hem. Hij kijkt naar me. Ik wend mijn blik de andere kant op. 'Op welke school zit je?' vraagt hij. 'Ga je nu alleen maar dingen vragen ofzo. Straks ga je me nog stalken.' floep ik er alweer eruit.

Ik floep nogal heel veel dingen eruit. Ik moet echt oppassen. Straks zeg ik nog iets heel schamend. Alsof ik dat al niet té vaak doe.

'Rustig aan, tijger,' zegt hij terwijl hij lachend naar me kijkt. Ik zucht. 'Breng haar gewoon naar huis.' zeg ik boos.

'Wat is je naam?' vraagt hij.

O, my god.

Hij vraagt zo veel. Ik word hélémaal gek van hem. 'Je moeder.' floep ik er weer uit. Hij kijkt me verbaasd aan. 'Jij bent mijn moeder oké. Dan ga je lekker mee naar mijn huis zo.' ik zucht zachtjes en geef toe. 'Mijn naam is Skyler.' zeg ik zachtjes. 'Kian.' mooie naam. 'Ik heb niet om je naam gevraagd.' zeg ik met een fake- glimlach. Hij lacht en ik word bozer.

'We zijn er.' zegt hij. Ik pak haar voeten en hij haar armen. We tillen haar op tot de deur van haar huis. Ik bel aan. Een bezorgde moeder doet open. 'Oh, wat is er gebeurd?' 'Ze heeft nogal veel gedronken.' zeg ik tegen haar.

Ik kan moeilijk tegen haar liegen. Ze weet al dat Amanda een feestbeest is. In het begin was ze er tegen, maar Amanda is volwassener geworden, zegt ze. Ze zegt dat Amanda nu zelf de touwtjes in handen moet nemen, maar ik denk dat Amanda daar nog niet klaar voor is.

'Blake!' roept ze. Haar broer komt en kijkt naar Amanda. Boos kijkt hij naar Amanda.

'Hey Sky.' zegt hij glimlachend. 'Hey.' groet ik hem terug. 'Wat doe je met hem?' hij knikt naar Kian. 'Hij heeft Amanda gebracht, bedank hem maar.' zeg ik. Ik gaap en besluit om naar huis te gaan. De deur wordt dicht gedaan en Kian komt achter me rennen. 'Moet ik je brengen, tijger? vraagt hij. Ik knik en stap de auto in.

De rit was stil en ik bedank hem. Ik loop naar de deur en draai me om. Hij is er niet meer. Moeizaam loop ik naar mijn slaapkamer. Ik doe mijn pyjama aan en besluit om te gaan slapen. Dit was een verschrikkelijke dag.