I can do it

6. Fake friend

Het was vandaag de dag. Ik zou vandaag weg gaan. Ik zat vol adrenaline en had vannacht niet veel kunnen slapen. Ik woelde, maar na een paar uur had ik eindelijk de slaap te pakken.

'Opstaan!'

'Opstaan,'

Ik voel water op mijn gezicht en kijk boos omhoog. 'Echt een dick,' zei ik boos. Hij keek triomfantelijk en ging er snel vandoor. Ik pakte mijn kleding en kleedde me om. De kleding was lekker losjes, dus ik kon goed bewegen. Dat was ook nodig voor vandaag.

Ik pakte mijn telefoon en keek of ik nog gebeld ben door haar. Boos loop ik naar beneden. Als ze het zo wil spelen! Ik kan het ook, hoor. 'Goedemorgen,' zegt mijn moeder vrolijk. Ik loop regelrecht naar de deur.

'Ik ga naar Amanda,' zeg ik zelfverzekerd. Haar mond vormt een O.

Fietsend kwam ik dichterbij de plek. Ik overweeg zo'n tig keer om terug te gaan, maar ik was er al bijna. Het huis zag je in de verte, en mijn maag begon te rommelen.

Ik zet mijn fiets tegen het hek aan, zonder slot. Ik ben zo zenuwachtig. Kort druk ik op de bel. Ik hoor wat gerommel.

'Hey Skyler! Wat leuk dat je er weer bent,' zei ze vrolijk. Skyler krompte in door haar vrolijkheid. 'Hallo. I-ik vroeg me af ... of Amanda thuis is.' zei ze stotterend. Amanda's moeder riep haar dochter naar beneden. Je hoorde Amanda goed. Ze stampte, en dat maakte Skyler alleen maar nerveuzer.

Haar hart klopte tekeer. Zo snel. Ze wist niet of het goed was. Focus je, zei ze tegen haarzelf. Ze was nooit zo. Ze maakte het alleen maar erger.

'Wat is er mam?' Amanda zei het laatste nieuwsgierig. Ze zag Skyler. Amanda's moeder ging weg en de twee meiden stonden nu alleen tegen over elkaar.

'Hey,' zei ik. Ze scande me en geluid kwam uit haar mond. 'Wat doe jij hier?' kirde ze. Ik keek haar aan. Ze was veranderd, maar als ze het zo wou doen. Dat kon ik ook. Ik moest nu gewoon zelfverzekerd overkomen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

'Ik ga vandaag weg.' zei ik. 'Dus?' was haar antwoord. 'Dus? Weet je hoe vaak ik je heb gebeld. Ik heb zo vaak voicemails ingesproken, maar je belde nooit terug.' Ik ontplofte. 'Ik heb het niet gezien,' zei ze zenuwachtig. Skyler kon niet geloven wat ze hoorde. Maar ze moest haar oren maar vertrouwen. 'Ik heb je tig keer gebeld. Wanneer je online was belde ik je en dan nam je niet op,' zei ik boos. Verzin daar maar een excuus op, schat.

Ze keek naar de grond. 'Weet je wat laat ook maar.'

Een paar tellen later hoorde ik een stem, een meisjesstem. 'Amanda,' zei de stem. Het meisje kwam naar beneden. Je hoorde het gekraak van de oude trap.

'Daar ben je,' zei het meisje. Ze keek naar me en wie ik zag dat was niet te geloven. Hoe durft ze? Ik keek naar Amanda. Een rimpeling kwam op mijn voorhoofd van woede. 'Dus je was al die tijd met haar,' zei ik wijzend naar het meisje. Ze strekte haar arm uit en ik deinsde naar achteren. Haar vingertoppen raakte mijn arm aan.  Een brandend gevoel schoot door mijn lichaam.
'Weet je wat? Laat ook maar. Blijf maar lekker met haar,' zei ik woedend. De bitch keek mij onschuldig aan. 'En dat je het weet. Ik ga vandaag weg,' zei ik nog snel. Amanda's ogen werden groter, maar ik negeerde het volledig. Net zoals ze hele tijd mijn naam aan het roepen was.