I can do it

3- Twee jongens en één gevecht

Rustig liep ik de school binnen. Amanda zou vast niet komen, door het teveel drinken. Ik glimlachte om de gedachte, om haar te zien fluisteren dat ze een leuke jongen had ontmoet. Het was niet iets nieuws dat ze veel gedronken heeft. Amanda was een feestbeest, en ze kon ook alle jongens krijgen. In tegenstelling tot mij. Ze had mooi, glanzend haar waar elk meisje jaloers op was. Ze was slank. Amanda was het totale plaatje van wat ieder meisje zou willen zijn.

'Goedemorgen.' zegt de invaller. Ik knik en neem een plekje achterin. 'Ik ben meneer Dijk. Maar noem me gerust Jonathan,' zegt hij lachend. Niemand merkt hem op.
Ik open mijn boek en concentrerend ga ik aan het werk. De deur wordt geopend, precies wanneer de bel gaat. 'Jongeman, volgende keer ietsje eerder komen.' zegt hij tegen de enige echte Kian.

'Sky, heb je een pen voor me?' vraagt Blake. Blake en ik zitten samen in de klas, en Amanda zit in een andere klas. Ik zucht. 'Ben je weer je pen vergeten?' vraag ik hem licht geïrriteerd. Hij knikt. Ik pak een pen en geef het aan hem. Ik hoor achter mij zacht gekraak en kijk achterom. Kian zit achter mij. Hij knipoogt en ik rol met mijn ogen.

'Laat me met rust!' zeg ik boos tegen Kian. Hij kijkt mij geamuseerd aan. Ik doe mijn boeken in mijn kluisje, en ik neem mijn huiswerk mee. Geïrriteerd loop ik sloffend naar de bibliotheek. Ik open mijn boeken en begin met schrijven, maar Kian zit me hele tijd aan te staren, en ik word er nerveus aan. Zachtjes tikt hij met zijn voet op de grond. Ik sla mijn boek kreunend dicht.

Weet je, ik maak thuis wel huiswerk. Daar word ik niet gestoord door dit mannelijke wezen - die overigens wel heel knap is.

Dat mag ik niet denken!

'Wat ga je doen?' vraagt hij. Hij weet het antwoord al en grijnst. 'Dat weet je zelf ook wel.' zeg ik boos. Ik steek mijn middelvinger uit en ik voel me o zo rebels. Verbouwereerd staart hij me aan. 'Heeft de enige echte Skyler zojuist haar middelvinger opgestoken?' zegt hij hyper. Hij springt als een meisje in de lucht en gniffelt zachtjes.

'Je weet dat je er zo echt heel gay uit ziet,'  ik schaterend. Hij glimlacht naar me en zijn witte tanden schijnen mooi in het felle zonnelicht.

'Jij laat homo's twijfelen.' zegt hij fluisterend, proberend met zijn versiertrucs. Ik lach. 'Sure, ik laat jou dan ook twijfelen?'

Ik loop naar het einde van de gang. Ik wil de sleutels pakken, maar ik word geduwd tegen de kluisjes. De bruine ogen van Kian doorboren in mij. Ik kreun zachtjes van de pijn. Hij laat zijn tong glijden over zijn lippen.

'Zo mooi.'

Ik wil dit helemaal niet. Proberend duw ik hem weg, maar het heeft geen nut. 'Laat me los,' zeg ik sissend. Hij drukt zijn lippen in mijn nek. Kippenvel raast over mijn lichaam. Ik sluit mijn ogen dicht.

'Geloof me dit wil je ook,' zegt hij zachtjes. 'Nee, ik wil dit niet! Kian laat me los!' roep ik boos.

Ik hoor een harde klap en open geschrokken mijn ogen. Kian ligt op de grond en kijkt boos naar een jongen. Hij is goddelijk, de jongen. Niet Kian, voor de duidelijkheid.

Kian was knap.

'Gaat het?' Meteen deins ik achteruit.

'Kom ik breng je wel naar huis.' zegt hij vertrouwend. Kian kijkt boos en duwt de jongen. 'Bemoei je er niet mee,' zegt hij sissend tegen de jongen. Woede raast door zijn ogen en hij slaat de jongen.

O, mijn god.

Dit mag niet. Kian is de schuldige. Voordat ik het weet sla ik hem op zijn neus en ontstaat er een bloedneus. Ik sleur de jongen mee, en laat me neerzakken op het bankje.

'Hij heeft hard geslagen. Hier een doekje.' Hij deinst achteruit, en ik kijk hem fronsend aan. 'Nee, bedankt. Houd het maar. Ik heb hier niks mee te maken.' Hij duwt het zachte stof in mijn handen en loopt weg.

Wat was dat nou weer?