I can do it

5. 'Ik ook van jou.'

'Neem op.'

'Hey, dit is de voicemail van Amand-'

Ik gooi mijn telefoon op de tafel en laat me neerzakken. Amanda neemt maar niet op. Ik heb haar zó vaak gebeld, en elke keer krijg ik weer haar voicemail. En morgen ga ik ook nog eens weg.

'Skyler!' roept mijn moeder van uit de woonkamer. 'Ik kom eraan,'

Stampvoetend loop ik de trap af. Ze zit rustig televisie te kijken. 'Wat is er?' vraag ik zuchtend. Ze kijkt me geïrriteerd aan.

'Je weet dat je broer zo komt. Dus jij moet hem even ophalen,' zegt ze en ze draait zich weer om.

'Maar mam- geen gemaar Skyler Auston,' Ik kromp in door het strenge geluid dat in mijn oren raast. Ze gebruikt bijna nooit mijn achternaam.

Ze is vast weer ongesteld.

Vandaar die maandverbanden!

Gadver, Skyler. Dat kan ik niet zeggen!

Ze pakte haar jas en telefoon en de autosleutels en ging er vandoor.

Het zat haar niet, dat Amanda haar nog steeds niet had terug gebeld. Ze waren altijd close. En als het aan Amanda lag was ze nog dezelfde avond bij je thuis als je niet opnam.

Misschien moet ze langs haar gaan?

Nee, morgen. Als ze vandaag niet opneemt dan zal ze morgen gaan. Vertrouwd reed ze de stille weg over. Ze luisterde naar het getik op het raam. Het maakte haar rustig.

Ze zag de breed-gespierde gast. Hij glimlachte naar zijn vrienden en keek toen op. Ze parkeerde en liep naar hem toe.

'Kom hier met je spullen,' zei ze chagrijnig. Ze was niet in de stemming.

'Hey, zussie! Ik heb jou ook gemist hoor,' Hij liep op haar af en nam haar in een dikke knuffel. Skyler duwde hem weg. 'Ga weg, je zweet,' zei ze.

'Ik ga nog even gedag zeggen tegen Mike,' zei hij wijzend over zijn schouders. Ik knikte. 'Niet te lang erover doen. Anders ga ik zonder jou weg,' zei ze streng. Hij lachte naar haar. Hij wist dat ze dat niet zou doen, en zij wist het ook. Ze was te lief om dat te doen.

'Ik ben thuis,' schreeuwde Zach door het huis. 'Lieverd!' Mijn moeder stormde op hem af. 'Hoe was het?' Ze straalde blijheid. Ze was blij dat haar zoon terug was.

'Mam, je moet hem nog wel levend houden. Hij moet me nog trakteren,' zei ik tegen haar. Zach keek me verward aan, en ik wuifde het weg. Ik zou hem later wel vertellen dat hij lekker mag gaan trakteren.

Zach en ik hebben altijd weddenschappen. Het zijn nooit grote, maar wel leuke. De vorige keer had ik gewonnen, en hij zou me trakteren.

Ik grijnsde duivels naar hem, toen hij mij verward aan keek.

'Zach, we moeten even praten,' zei mam tegen hem. Hij stopte met eten en knikte en keek haar verwachtingsvol aan.

'Pap heeft een nieuwe baan gekregen,' zei ze bang. Bang voor hoe hij zou reageren. 'En laat me raden. We moeten verhuizen, daardoor,' zei hij met een saaie toon. Mam keek hem geshockeerd aan. Hij rolde met zijn ogen. 'Ik heb het wel opgemerkt. Je was zo-' Hij leek even niet uit zijn woorden te komen. En ik bad tot god dat hij niks doms zou zeggen. 'Paniekerig bezig,' zei hij. God heeft mij gehoord!

Hij stond op en liep van tafel. Mam wilde opstaan, maar ik hield haar tegen. 'Het is niet het goeie moment om nu naar hem toe te gaan en te praten,' Ze knikte verdrietig.

Als mam zou gaan zou het misschien zelfs erger worden. Dus liep ik naar zijn kamer toe. Ik klopte zachtjes op de deur en deed de deur open.

'Wie heeft je toestemming gegeven om naar binnen te komen?'

'Niemand,' zei ik geamuseerd. Hij keek geïrriteerd. 'Zach. Mam kan er niks aan doen,' zei ik. 'Pap verdient hiermee bakken geld,' zei ik. Hij keek me verward aan.

'Hoe weet jij dat nou?' vroeg hij mij. 'Ik heb een beetje gerommeld in zijn kamer toen mam weg was,' Hij grijnsde. 'En daarom houd ik van je,' Hij knuffelde me, en ik lachte. 'Ik ook van jou,' zei ik lachend. Misschien is het helemaal niet zo een stomme dag als het heeft gevoeld. Ik moest mezelf niet verdrietig laten maken, omdat zij niet opnam.

Misschien was het helemaal niets, en was er gewoon iets tussen door. Ze werd rustiger van het idee. Morgen. Morgen zou ze naar haar toe gaan.    Nog eventjes.

Bedankt voor het lezen!!