Sessiz Çığlık

Yaşamak; nefes almak değildir bazen

Arabasını müsait olan bir yere park edip arabadan indi.Kırtasiye dükkanına doğru ilerledi.Defterlerin olduğu bölüme doğru giderek eline kara kaplı bir defter alarak içeriği inceledi.Boş satırlarda anlamsızca gezindi.Bir an Burak'ın deftere bir şeyler yazışı ve bu yazıyı yazarken ne kadar mutlu olduğu gözünün önünden geçti.Birden telefonu çaldı.Telefonu cebinden çıkartarak İkra'nın onu aradığını gördü.Telefonu açarak ;

-Efendim

-İlknur neredesin?

-Şuan kırtasiye deyim . Hemde hava almak istedim.

-Yaklaşık altı saattir yoksun ve şuan saat altı sence merak edemez miyim ?

-Tamam İkra,yolda geliyorum sadece hava almak istedim 

-Bunun için sahile gittin.

-Bir tek orada nefes alabiliyorum.

-Peki canım, kapatmam lazım

 Tamam diyerek telefonu kapattı.Az daha defter bölümünü karıştırıp;

Ben ne yapıyorum ? benim böyle saçma şeylerle uğraşacak vaktim yok,hem bunlar annemi getirmeyecek diyerek kırtasiyeden ayrıldı. Psikologta ki ilaçları bıraktığın beri kendisini bir türlü gelemiyordu.Sanki başkası beynini yönetiyordu.Bir an aklından eczaneye gitme kararı aldı.Eczaneye giderek ilaçlardan aldı.Eve döndüğünde babasını evde göremedi.Hizmetçiye seslenerek;

-Ayşe abla babam nerede?

-Kızım nerelerdesin? baban seni aramaya çıktı.

-Bana çok kızacak

-Hak ettin ama hem sen neredeydin ki?

-Hiç,annemin yanına gittim.

-Sahile mi gittin ?

-Evet,neyse ben odamdayım.

-kızım babanı ara adamcağız seni arıyor.

Tamam diyerek odasına çıkıp ilacını sakladı.Babası ilaca mahkum kalmaması için yasaklamıştı.Telefonu eline alıp babasını arıyarak odadan çıkıp merdivenlerden indi.Tam o arada kapı çalındı.İlknur,kapıyı açtığında karşısında babasını gördü. İlknur'a o siniriyle bir tokat attı.İlknur ağlayarak ;

-Baba ne yapıyorsun?

-Sen benim yüreğime mi indirecek sin? Sen neredesin hem telefonu kapatmakta ne oluyor ?

-Ya baba ben defalarca dedim.Okula gitmeyeceğim... kafam yerinde değil ama siz beni anlamadınız.

Annemin yanına gittim.Büyüdüm ben hem artık anlayın.

-Senin büyüdüğün falan yok.Eşyalarını topla bir aya yakın babaannen de kalacağız.

-Hayır ben gitmek istemiyorum.

-Eşyalarını topla.

İlknur,eşyalarını toplamak için odasına çıktı.Evin hizmetçisini mağdur bırakmamak amacıyla Pusat Bey, gidecekleri evde devam etmesini istedi.

Pusat Bey, üç kardeştiler. Bir erkek kardeşiyle bir de kız kardeşi vardı.Erkek kardeşinin Furkan adında bir oğlu olmuştu. Kız kardeşi ise üniversite birinci sınıf okuyordu.19 yaşındaydı. kız kardeşi ,annesi ve bir seneye yakın kocasını kaybeden halası yaşıyorlardı.Evden eşyalarını toparlayarak çıkıp babasına sırt çantasını verdi.Yanında çok eşya götürmeyecekti.Babası eşyaları yerleştirerek bagajı kapattı.Arabaya bindiler ama İlknur, arkaya annesi gibi gördüğü evin hizmetçisinin yanına oturdu.Ona sımsıkı sarılarak yolculuğu öle geçirdi.Eve vardıklarında kapıda İlknur'un halası olan İrem karşıladı.Aralarında üç yaş olmasına rağmen adıyla değilde hala diye sesleniyordu.Koşarak sarıldı;

-Halacım

-Hoş geldin canım

-Hoş bulduk

İrem,abisi olan Pusat Bey 'e de sarılıp içeri geçtiler. İlknur yaklaşık beş,altı aydır gelmemişti.İçeriye geçip herkese sarıldıktan sonra hep beraber oturup sohbet etmeye başladılar.