Sessiz Çığlık

Sessiz ÇığŁıҚ

Bütün yaşadıklarını önemsemeden kendini gecenin karanlığına bıraktı.Yürüdüğü sokaklar,hızlı adımlarla takip ediyordu sanki kendisini, yaşadıklarına öle bi hipnoz olmuştu ki sessiz sokaklarda kendi sesinde boğuluyordu.Onu bekleyenleri karşısında görünce;

Derin bakışlarla sadece izledi.İyi misin? sorusuna başını öne eğerek salladı.Bütün olanlara rağmen hala gözleriyle onu arıyordu. Suyu içerken elleri titriyor,kendi ekseninde şaşkınlık içindeydi. Bütün olanlara rağmen onu kurtarmayı bekleyen o hisle onu bekleyerek içindeki sevimliliği yeşertiyordu.

Babasına sarılarak hafif ses tonuyla ;

Baba ben annemi istiyorum,bana annemi getir nolur dayanamıyorum, nefes alamıyorum boğuluyorum, nolur baba ölüyorum,yapamıyorum, eksik kalıyorum annemsiz, annemi getir bana diyerek içini döküyordu.

Keşke kızım diyerek başladı lafa ;

- o kadar pişmanım ki dinleyemedim onu son görüşmemde son lafını dinleyemedim ama şuan elimizden bir şey gelmez arama çalışmaları devam ediyor.Denizde her yönden arama var bulunmuyor tek yapacağımız dua etmek dedi.

gece olduğunda bitkin haldeydi babasının ısrarıyla eve gidiyorlardı.aklında hep karmaşık sorular vardı.Kafası karışıyor sorular birbirine dolanıyordu. O kadar mutlularken neden annem intihar etti sorusuna cevap bulamıyordu.

Oysaki babasının onu aldattığını öğrendiği için böyle bir şeye kalkıştığını bilmiyordu. Arabadan inip odasına güçlükle çıktı. yatağına uzandı gözleri ağlamaktan küçülmüştü. Uykusu bastırıyordu ama uyuma niyeti yoktu. Sadece annesini düşünüyordu

İstemesede uykuya yenik düşüp uyumuş, sabah olmuştu.Kalkıp elini yüzünü yıkamaya gidip musluğu açtı . Musluğu açıp 2 elini suya uzatıp ıslattı sonra biraz su alıp yüzüne sürdü. O ıslaklıkla aynaya baktı.Kendisinden bile emin değildi bu ben miyim? belki de bir hiçim diye söylendi.Annesinin ayna da yansımasını görüp aniden arkasına döndü.Annesini göremeyince hıçkırıkla ağlamaya başladı.Sesi duyan evin hizmetçisi koşarak yanına gelerek sakin ol kızım noldu? sorusuna;

Git başımdan yalnız bırak beni diyerek ağlamaya devam etti. Hizmetçi şaşırmıştı hiç ona böle şeyler yapmazdı. annesi gibi sever ve hizmetçisi ise kızı gibiy di o an ki ruh durumundn dolayı ses çıkarmayıp ,sen bilirsin kızım diyerek içeri gitti.

Elleriyle gözyaşlarını siliyordu ama sildikçe damla damla hala akıyordu.

Hizmetçiye seslenerek;

Ayşe abla babam nerede? diye seslendi.

- Sabah çıktı kızım karakoldan aradılar.Öle telaşla çıkıp gitti.

yoksa annemi mi buldular? acaba diyerek babasını aradı.çalıyordu ama açmıyordu.Üst üste aradı her arayışında telefonu açmadı .Endişesi gittikçe artıyordu evden bi anda koşarak çıktı ve kapıyı bile arkasından açık bırakmıştı.
nereye gitceğini bilmiyordu.Şöförü çağırarak arabaya bindiği gibi direk annesinin intihar ettiği sahile gitti. Ço varlıklı bir aileye sahipti.Villada yaşıyorlardı .Orda babasını göremedi o an birden babası aradı.Telefonu aniden açıp;

Baba nerdesin? niye açmadın telefonu? diyerek telefonda bağırarak ses tonunun yükseltti.

Kızım acil karakola gel diye cevap verdi.