Veee haftalar böyle devam etti. Ben her haftasonu geldim. Temizlik yemek falan yaptım. Annem agladi. İlaçların etkisini göstermesi bir buçuk ay falan oldu. Bi cuma yine geldim erkenden. Orada oturan arkadaşım vardı o geldi sürpriz yapmis . evi gorseniz bok goturuyor utandim. Çünkü o geldi oturdu. Ben küçük kardesimi yediriyorum bi yandan süpürge. İçerden annem inliyor ağlıyor. Bi an dusecek gibi oldum. Sanırım fark etti dostum. Gözleri doldu. Sonra gitti. Bende işime devam ettim. Kardesimi parka goturdum psikolojisi kotu olmasın diğer çocuklar gibi oynasın mutlu olsun diye.
Her gece ağladım ama. Çok uzuldum.
Bi gün büyük kardesimle konuşuyordum o da biliyor mevzuyu az çok. Dediki bana. Dün babamı terasta ağlarken gordum dedi. Çok üzüldüm dedi. O gece bende ağladım. Susmadim hiç. Babalar ağlar mı hiç. Niye ağlıyordu çok mu kötüydü durum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fakirligimin Anilari
Non-FictionYaşadığım bazı şeyleri yazacağım. Moral bulun diye. Ve sukredin diye çünkü ben kıymet bilmezdim yaşadım gordum siz tecrübe etmeyin bilinçli yaşayın. Ben yaşadım siz yasamayin. Her seyi n başladığı bir zaman var elbet. O yere kadar her şey güzeldi ha...
