Ertesi hafta okula gittim yine.
Ve sonraki hafta babam yine aradı. Annen zirliyor izmire goturcem hastaneye sen gel bu hafta dedi.
Gittim. Annem biraz daha zayıflamıştı. Yataktan çıkamıyordu ağlıyordu sürekli. Ufaktan bahsetti annem kefil işinden o zaman anladım. Annem resmen eriyordu önümde. Dua okuyor ağlıyordu. Mutfağa gittim aglaya aglaya bulaşıkları yikadim. O aralar birde babam görevden dusmus sebebini bilmiyorum normalde masa başında memurdu emniyette. Devriye gezen polis yapmışlar sakallarını kesince baya üzgün görünüyordu. Sonra kapı çaldı . baktım kim diye akbank mi ne gelmiş. Takım elbiseli insanlar. Anneme seslendim babani ara şöyle dedii babamı cagirdim hemen geldi onlar konuştu bir şeyler hiçbirini dinlemek istemedim.
Ertesi gün annem hastaneye gittiler bende kardeslerimle ilgilendim yazık biri 3.sınıf biri 5 yaşında. Annem elini çekince bunlarda değişik olmuşlar büyük olan içine kapanmış. Veli toplantılarına vs kimse gitmeyince. Sürekli TV izliyor. Mal mal duruyordu onada çok üzüldüm. Bir tanem hala psikolojisi düzelmedi.
Ertesi gün anneme bütün tetkikler yapılmış ve depresyon olduğu ortaya çıktı. Cidden öyleydi. Dusunun kadın 44 kg a kadar düştü hastaneye giderken pardesu sunu giydirirken aglamamak için kendimi zor tuttum çünkü o kadar bol görünüyordu ki gerçekten eridi canım annem. Komşular zaten bizj siklemezdi biraz modern diler. O yüzden annemin destekçisi kimse yoktu. Belki bu yüzden bu kadar yıkıldı. Çok üzüldü. Borç coktu. Evi satmamiz ve ustune biraz daha koymamiz gerekiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fakirligimin Anilari
NonfiksiYaşadığım bazı şeyleri yazacağım. Moral bulun diye. Ve sukredin diye çünkü ben kıymet bilmezdim yaşadım gordum siz tecrübe etmeyin bilinçli yaşayın. Ben yaşadım siz yasamayin. Her seyi n başladığı bir zaman var elbet. O yere kadar her şey güzeldi ha...
