Marrying You (Mr. Sungit)

chapter 55

Rain's P.O.V.

More than 2 months na pa lamang kami ni Greyson dito pero feeling ko may nag nabago na kay Greyson. He became cold. At damang-dama ko... Nasa library ako ngayon ng school namin dito sa Singapore, nag-aaral kasi ako dahil finals week na next week. Ewan ko naman kung nasaan si Greyson basta ngayon kailangan kong mag-aral. Bigla namang mag vibrate yung cellphone ko. Tumatawag si mama? Oo, Isa din sa mga dahil ng bakit ako pumunta dito dahil gusto ko munang layuan si mama.lumabas muna ako sa library at sinagot yung call.

Me: "hello"

Mama:" Rain kailangan mo nang umuwi..."

Me:" ma finals na namin next week. Kaya kung ano man yan pwede next time na lang? At Hindi ako basta-bastang makakauwi 'noh."

I said.

Mama:" pero kailangan mo."

Me:" bakit?"

I said na medjo na iinis.

Mama:" wala na si Papa mo."

Para naman akong binuhusan ng malamig na tubig. Hindi ko na namalauang umiiyak na pala ako.

Mama:" kagabi lang kaya please umuwi ka na..."

She said while crying on the other side of the phone. Binaba ko naman ang call at tumakbo pauwi sa apartment namin. No, Hindi pwede. Papa, sabi mo walang iwanan eh. I thought while crying. Agad naman akong pumasok sa kwarto ko.

Me:" no, Papa naman eh. Bakit? Bakit di mo man lang ako hinintay?"

I said while holding my father's picture. Ang sakit! Papa..... Agad kong pinaalam 'to Kay Dean kaya pinayagan niya na akong umuwi by next week. Iyak lang akk ng iyak habang nakahiga sa kama all this time.

(Knock knock)

Wala na akong lakas para tumayo. Ang sakit-sakit na eh.

Greyson:" Rain?"

Ng marinig ko si Greyson ay agad kong pinunasan ang mga luha ko at inayos ang sarili ko. Ayaw kong makita niya akong mahina. Binuksan ko naman ang pinto.

Me:" y-yes?"

Greyson:" can we talk?''

I just nod in response.

Me:" pasok ka.. ."

Then umupos siya sa edge ng kama. Tumabi din ako kaagad sa kanya.

Greyson:" Lorraine. I want to be honest with you."

Those words..... Simula't-simula pa lang nakakasakit na.

Greyson: " I'm sorry."

Tumingin naman ako sa kanya with out knowing na umiiyak na pala ako.

Greyson:" remember nung nakipag hiwalay ka sakin?"

Me:" I already told you that I'm sorry."

I said. Kung tungkol Ito don tapos na yun eh. What I don't want to hear is yung susunod niya pang sasabihin.

Greyson:" no, it's not about it. Ng pumunta ako sa U.S. I was forced to marry a girl."

He said while looking down.

Me:" all this time pala kabit ako?!"

Para naman akong sinaksak ng paulit-ulit sa puso. Dahil sa mga narinig ko.

Greyson:" I'm sorry dahil nakipag balikan pa ako sayo noon. Mahal na mahal kasi kita noon. We're to young to make decisions on our own."

Me:" noon?! Noon yun! So Hindi na ngayon?"

I ask. Napayuko na lang siya. I tried to be though kaya ayaw kong makita niya akong mahina.

Me:"who's this girl.?"

I ask getting to control my tears but I failed.

Greyson:" I can't tell you . Mangako ka munang Hindi ka magagalit."

Me:" sh*t Greyson! Sa ginawa mong panloloko, paano ako Hindi magagalit?!"

Sigaw ko sa kanya.

Greyson:" I'm sorry."

Me:" is it ish?"

I ask. All this time kasi napapansin ko na 'to. Every time na lang na may nakakasama si ish na iba he's always reacting.

Greyson:" paano mo nalaman?"

Me:" tanga lang ako grey pero hindi ako bulag! I see how you look at her. And with those look, I know that it's different, because you used to look at me that way."

I said while crying.Alam ko kung saan na papunta ang usapang 'to. Niyakap naman niya ako.

Greyson:" I'm sorry Lorraine. I promise, minahal naman talaga kita noon."

Tinulak ko naman siya papalayo.

Me:" sh*t! Minahal? Mahal mo yan mukha mo! Ginag* mo ako! Paano mo nasabing mahal mo ako?! G*g* ka! Lumabas ka na!"

Sigaw ko sa kanya.

Greyson:" Lorraine pls."

I tried to calm myself.

Me;" I can't promise na Hindi ako magagalit sa inyo kaya pls. Pls. Lang Greyson."

Greyson:" I'm sorry ''

Me:" break na tayo."

I said the push him out the door at agad ko itong isinara. Kasabay nito ang pagguho din ng puso ko. Bakit? Ano ba ang kasalanan ko sa diyos para parusahan niya ako ng ganito? Sa isang araw dalawang mahal ko lang nawala sakin. Bakit? Masyado ba ako makasalanan para dito? Bakit sa dami-dami ng babaeng ikinasal sa kanya ay ang best friend ko pa? Galit ba ang mundo sakin, at pinaparusahan ako ngayon? I lost everything, everything that I have in just one day. This Day.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
A/n: sorry for the short chapter. Hope yah like it. Don't forget to vote, continue reading and follow me. Love lots!
~Snowflakes