Marrying You (Mr. Sungit)

Chapter 12

NOT HER

NOT HER

NOT HER

sino ba siya? bakit hindi mawala sa isip ko yung mga sinabi niya? bakit parang ang SAKIT?

sino ba siya para i compare niya ako dun? iba ako, kaya wag niya akong i-compare sa iba.!

bakit ganito ako mag react, hindinaman ako nagsesel-.................................................shut up ish, anong pinagsasabi mo ha? he's our enemy right? enemy lang, HINDI NA PWEDENG SOBRA PA DUN.

damn, bakit hindi ako makatulo? shucks, hindi parin mawala sa isip ko, hay ish, may superman ka na diba? wag nang sobra sa isa, mahirap na yun. but i still can't. argh!!!!!!!!!!!!!!!!!!! i hate you mr. sungit!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ikaw ang dahilan nito eh.ikaw ang dahilan bakit ako nagkakaganito, bakit ako nahihirapan ngayon.

................................................................................................

2 a.m. na wala parin akong tulog. shucks, my head hurts. i tried to sleep but i can't, hindi ko maintindihan yung nararamdman ko. it's weird. bumaba ako pra uminom ng tubig, hay ish, you have o sleep na ikaw rin lang ang mahihirapan at baka madagdagan ang eyebags mo. pagbabk i a surprise to see him. he who makes my night complicated.

hindi ko siya pinansin, i didn't even look at him, didn't even say a word t him. i don't know what to say.

kumuha ako ng baso then kumuha ng tubig sa ref. breath, ish. inhale, exhale. kaya mo  yan, just forget about what he said.

i was about to go upstair ng nrinig kong nagring yung phone  niya. lumabas naman siya sa pool area at sinagot yung tawag sa phone niya.

him:''goodeve babe, how are you?''

babe?

him:''okay. .............me, i'm fine. sorry may problema lang kasi ako.  nasa states kami ngayon................yeah i miss you too. I LOVE YOU''

I LOVE YOU? bakit....................bakit prang ang sakit? bakit parang naiiyak ako?

i clim up stairs, at humig sa kama. bakit? bakit ako nasasaktan? does this means something?

pagakagising ko ginawa ko kaagad ang mga daily routine ko, ligo, toothbrush, at kung ano-ano pang ka-echosan. ano kayang magandang gawin? i went down stairs to get my breakfast. pagbabaka umupo agad ako sa upuan and start putting pancakes in my plate.

mom:''good morning sweetie! mukhang wala ka ata sa mood ah, you even forgot to greet me. may problema ba?''

oh no, i can't believe it kahit pati pagbabati nakalimutan ko na. hay ano ba naman 'tong nagyayari sakin.

me:''sorry mom, kulang lang po sa tulog.''

mom:'' ok, sige kung gusto mo magpahinga ka na agad after mong magbreakfast. bakit kasi ang aga mong nagising?

me:''hindi lang po ako makatulog, but i'm fine don't worry''

mom:'' sige, kung gusto mng may makausap, i'm here, ok?''

            ''oh, grei you're here. good morning.''

napatingin nman ako sa kanya, argh!!!!!!!!!!!! bakit? bakit ganito???????? I don't understand. binati niya naman si mommy at umupo sa harapan ko. agad naman akong tumayo.

me:''busog na ako, sige ma pahinga na ako.''

even though alam ko naman na hindi parin talaga ako makapagpahinga.

mom:'' hindi mo man lang nagalaw yung pagkain mo, it's not good for your health.

me:''wala lang po akong gana. if you'll excuse me.''

agad naman akng umakyat sa room ko. pero bago ako makaakyat narinig ko pa ang tanong ni mommy sa kanya.

mom:''nag-away ba kayo?''

him:'' hindi naman po.''

hindi, hindi mo lang alam kung gaano na ako nahihirapan ngayon.  ginagawa mo akong parang baliw.

......................................................................................................

it's been a week, wala kaming tinginan. hindi ko maintindihaan ang sarili ko bakit ako nagkakaganito. alam ko na ako lang naman ang nagiging ganito, ako lang ang nagiisip ungkol dito. but i can't help it, hindi ko mapigilan ang pagkainis ko pag may tinatawagan siyang iba. hindi ko naman siya pag-aari para ipagdamot, pero hindi ko naman kayang tiisin 'to.

mom:''sweetie, isang linggo ka nang hindi lumalabas sa kwarto mo, may problema ka ba? sabihin mo lang, andito si mommy para sayo.''

me:'' i'm fine mom, thanks. wala lang ako sa mood para lumabas.''

mom:''by the way, malapit na ang kasal niyo ni grei. next 2 weeks maybe. sana pagdating nun ok ka na.''

oo nga pala, may wedding pa. hay, kaya mo yan ish.

me:''sana nga po ma.''

mom:''so anong gusto mong theme? anong color? may naisip ka na ba?''

me:''kahit ano ma, ok lang naman sakin yun.''

mom:''pero dapat maging memorable yun, ano bang gusto mo?''

hay si mommy talga, hindi ako ma-gets.

me:'' winter nalang po, blue lang po yung motif, yung light blue. ayaw ko po kasi ng dark color.''

mom:''parang ang cute nga nun sweetie, fine papupuntahin ko dito mamaya yung designer ng gown mo, para makapag decide ka na ng gusto mong gown.''

me:''fine mom.''

mom:'' by the way may pictorial kayo mamaya, you should manage your self,ok? sorry ngayon ko lang nasabi. busy kasi.''

me:''ok po, maliligo lang po ako''

mom:''right, amoy ko na kasi eh,.''

me:''mommy naman eh.''

mom:''joke lang, sige baba ka pagkatapos. ok?''

me:''yup.''

after kong maligo, nagbihis na 'ko kaagad. hay  it's time to face hhim again. simple white dress lang ang sinuot k, alam ko namang may mga damit do'ng pagpipilian, kaya what's the use of getting dress elegantly? pagbaba ko nakita ko kaagad sila nina mommy.

mom:''let's go?''

me:''sige po''

mom:''sige mauna na kayo.''

me:''mauna? eh, kayo po?''

mom:''may ayusin lang. sige.''

me:''wait hintayin ko na po kayo.''

mom:''no sweetie, mauna na kayo. naghihintay na dun ang photographer.''

me:''fine, bilisan niyo po ah.''

ngumiti naman siya at kumaway. pumasok naman kami sa limousine. gosh, ang awkward. bakit? wala namang namamagian samin, bakit ang cool-cool niya? bakit relax na relx siya habang ako parang mamamatay na sa akwardness at sa nraramdaman ko? how can he manage to do such things?, how can he manage to let me feel this way?

but why am i feeling this way?