Het verraad Hoofdstuk 2

Deel 245: Het net

Even later stopte Karim weer en bleef hij even stil. Sarah veegde haar tranen weg en ging rechtop zitten.
Karim: Het moet hier zijn.
Sarah: Dit is een bos?
Karim: Ja Inderdaad maar Redouan heeft blijkbaar een zwakte voor zo'n plekken.
Sarah opende de deur en stapte uit en Karim deed hetzelfde. Sarah keek rond en Karim keek haar aan.
Karim: Ben je boos op me?
Sarah keek hem aan en schudde haar hoofd. Ze liep het bos in en Karim volgde haar.
Karim: Waarom zeg je dan niks tegen me?
Sarah: Ik weet niet wat je wil dat ik zeg maar oké.
Sarah liep voor en Karim trok haar van haar arm naar zich toe.
Karim: Je weet dat het niks betekende.
Sarah begon te huilen en keek de andere kant op.
Karim: Waarom huil je nu?
Sarah: Soms denk ik gewoon dat je beter verdient. Ik ben echt een probleemkind, kijk rond je.
Karim begon te lachen en ging dichter bij haar staan.
Sarah: Nee ik ben echt serieus Karim. Ik breng je alleen maar problemen. Laat het even zo.
Karim: En wat bedoel je daarmee?
Sarah liep verder het bos in en ze hoorde Karim op de achtergrond praten maar ze was helemaal afgeleid.
Sarah: Een pop?
Karim zweeg en keek haar aan. Hij zag een pop liggen ietsje verder van Sarah en hij zag hoe ze ernaar toe ging.
Karim: Sarah blijf ervan af.
Sarah: Ik kijk alleen maar..
Karim: Sarah laat het liggen!
Maar daar was het al te laat voor. Sarah pakte de pop op en meteen vloog ze naar boven.
"AAAAH" schreeuwde ze luid. Ze bleef daarna even stil en ze realiseerde zich dat ze in een net zat. Ze keek naar beneden en zag Karim met open mond kijken.
Sarah: KARIM HAAL ME HIERUIT!
Karim: Zie wat je nu weer hebt gedaan. Waarom luister je nooit?
Sarah: KAAARIM!
Ze begon te roepen en hij begon te lachen.
Karim: Wacht dit moet ik eerst filmen.
Karim nam zijn Gsm tevoorschijn en begon te filmen en Sarah bleef schreeuwen aangezien ze in een net zit dat boven aan de boom hangt. Karim genoot van haar geschreeuw maar voor iemand anders was dat het teken om in actie te schieten. Sarah en Karim waren voor even hun doel vergeten, maar Redouan die hun in de verte in gaten hield was het zijne zeker en vast niet vergeten..