Het verraad Hoofdstuk 2

Deel 217: Ik voel me geweldig

Karim: Waar gaan jullie naartoe?
Sarah: Naar het shopping voor een nieuwe gsm.
Karim: Ik breng jullie wel met mijn auto. Dan gaan we ineens samen.
Yasmina knikte enthousiast want het laatste waar ze zin in had was nog op de tram wachten.
Sarah: Karim je ziet er moe uit. Ga even rusten. We kunnen wel alleen gaan.
Karim: Ik voel me geweldig en ben hlml niet moe. Kom nu even mee naar binnen dan leg ik snel men spullen neer en pak ik mijn auto uit de garage. Sarah keek hem even aan en hij trok haar van haar hand mee. Yasmina keek even rond of ze niemand bekend tegenkwam maar dat zat wel goed aangezien het een marokkanen buurt was en de meeste naar Marokko waren. Karim opende de deur en ging naar binnen. Sarah en Yasmina volgde en gingen de woonkamer binnen.
Karim: Ik ga even men tas boven leggen en dan kom ik naar beneden.
Sarah knikte en keek even rond. Ze ging naar de kast waar wat foto's opstonden van Karim toen hij klein was. Ze lachte en haar ogen vielen op het papiertje dat naast de huistelefoon stond. 'Familie Schillinger' stond erop met een telefoonnummer erbij.
"Dat is waarschijnlijk die Duitse familie die Karim hielp. Zou Karim nog contact hebben met die Alexia?" ging het door Sarah's hoofd. Karim kwam even later weer naar beneden en ze gingen de garage binnen. Hij opende zijn auto maar stopte weer toen hij alles dubbel zag.
Sarah: Karim alles in orde?
Karim: Ja prima. Stap maar in.
Sarah deed wat hij zei maar ze was nog steeds niet gerust. Karim vertelde haar iets niet en dat wist ze zeker.
Ze reden naar het shoppingcenter en parkeerde. Ze stapten uit en Yasmina liep voor. Karim nam opeens Sarah's hand vast en Sarah keek hem even aan.
Karim: Is er soms iets?
Sarah: Straks ziet iemand ons nog..
Ze wou haar hand los krijgen maar Karim wou niet loslaten.
Karim: Wat maakt het uit? Laat ze zien dat jij de mijne bent.
Sarah werd helemaal rood en keek de andere kant op. Karim genoot ervan en lachte luidop. Sarah begon daarna ook te lachen en hij kuste haar weer op haar wang.
Karim: Ik heb je gemist.
Sarah: We hebben elkaar maar 2 dagen niet gezien.
Karim: Ik kan geen seconde zonder jouw. Als je dat maar weet.
Hij lachte nog en genoot van haar aanwezigheid.