Şu koskaca dünyada heryer caN kırıkları..
Kaç yürek yanmış, kavrulmuş
Ordan oraya savrulmuş.. Heryer herşey acıtmış canı
Çatlayacak gibi olmuş yürekler sonra avunmuş unutmuş.
Sevdalara küşmüş , deryalara küser mi insan ? Küsmüş işte deryalara , doğaya küsmüş.
Uğruna yakmış yıkmış her hatırı zaman zaman..
En kötüsü de kendine küsmüş insan ..
Umursamaz olmuş acıyı bile bazen .
Kırmış kırılmış acımasızca hoyratça harcamış herşeyi hoyratça.
Basmış geçmiş üzerinden sonra çıplak ayaklarla ve ayakları kanamış.
Kalplerin acısına basan ayaklar kanamış.
Aldırmamış yine insan kırmış kırılmış ..
Ayaklar yüreklerin acısına kanamış çünkü her adım da CaN Kırıkları varmış
