Büyümeyi hiç istemedim ben,
Pamuk şekerimi pembe hayaller kurmadan yedim.
Çocuk oldum her adımda.. Büyümekten hep korktum.
Koşarken düştüğümde dizim kanadı sadece.. içim acımadı .
Gözümün yaşını akıtmadım boşuna , hiç arkadaş hatrı kırmadım
Bir bardak verdi elime hayat, bardağımın yarısı hep doluydu
İçine sevgi koymuştu , dostluk, arkadaşlık koymuştu
Ve bardağın yarısınıda bu sayede ben doldurdum .
Büyümeyi hiç istemedim ben ,
hep dizlerim kanasın istedim .Nasılsa kabuk bağlıyor onlar,
Ve unutuluyor sızısı.
Pamuk şekerimi terk etmedim hiçbir zaman..
Çocukluğum benim O.
şimdi yanında geçmişim var pamuk şekerine bağlı.. Hayallerim de var , ve bardağım hala elimde..
Ama çocukluğum , ya gençliğim , 17 yaşım..
gelemiyor onlar çünkü son treni çoktan kaçırmışlar
