I never want to be without you

Forteen

-Kindly put your playlist here-

FORGIVENESS is not something we do for other people.We do it for ourselves to get well and MOVE ON.

**** 

When the time we enter the park feeling ko may kakaiba sa park na ito na parang may magyayari na hindi maganda pero kapag titignan mo ang paligid one lang yung masasabi mo.Peaceful.

"Did you miss him?" He ask once in a blue moon.That question, kahit hindi niya naman tanungin eh talagang namiss ko naman siya,at kahit wala siyang binabanggit na pangalan alam ko na agad kung sinu yung tinutukoy niya 

"Yeah..kahit hindi ko naman tanungin at hindi mo man sabihin ehh alam kong namiss mo pa rin siya" he said in a low voice

"Ano ka ba!" I said in a hyper voice but he remain silent kaya bigla rin akong nalungkot 

"Yeahh...siguro nga kahit ganun yung ginawa niya sa akin mahal na mahal ko pa rin siya.Na miss ko siya when I'm alone.Namiss ko siya kahit lagi ko siyang naaalala.I miss him inspite of everything he did to me.Hindi mo naman siguro ako masisisi kung mahal ko pa rin siya hanggang ngayun right?He've been part of my life but past life." I said with teary eyes.*snift*imbes na hindi ako umiiyak ng dahil sa mga walang kwentang bagay heto ako nanamn umiiyak

"Ssshhhh...I know you love him that much" then he hug me as the way he comfort me

 "Sam,after this night you owe me lot.So don't be angry to me.Kasi ginagawa ko lang ito for better"

"What are you talking about?" But insted he answer me humiwalay lang siya sa pagkakayakap sa akin at tumayo sa harapan ko

 "Someone gonna arive so better to stay here until that someone have arive.I gonna home now.And one more thing,wag na wag kang aalis dito kung hindi pa siya dumating at siya na ang bahalang maghatid sayo sa bahay" then he gave me smile sabay alis .

Hindi na rin ako nagtanong kasi hindi ko namn ugaling magtanong simula nung araw na iyon.Wala kasi akong pakialam sa ibang bagay kasi ang pinapakialaman ko lang ay yung sarili ko at pamilya ko.Pag sinabi kong pamilya kasama na dun sina Dennis at yung mga parents niya.And speaking of Dennis, kung bakit siya nandito sa London?Its because he follow me here.Nung nag graduate siya ay agad siyang pumunta dito sa London para sundan raw ako.Kaya tawang tawa ako that time.Dito na rin siya kumuha ng trabaho niya.Isa siyang photographer kaya hindi masyading mahirap yung yrabaho niya kaya everyday nahahatid sundo na pa ako kasi dun rin naman siya nakatira sa bahay namin eh.

Mas gusto niya daw kasing tumira sa bahay namin eh kaya sila tito Gene at tita Joan nagtatampo na kay Dennis pero to tell you magkatabi lang naman yung bahay nami sa bahy nila Tito Gene.Kaya pag magdidinner kami sabay sabay na kaming kumain, kung hindi sa bahay nila tito Gene sa bahay namin kami nagdidinner.And I must say kompleto na ang pamilya ko at sobra pa nga ehh.Kasi nandyan sila Dad and Mom,Sina tito gene at tita joan and mostly si Dennis.Nandito na sa London ang buhay ko at wala na sa Pilipinas.

Napatigil ako sa pag iisip nang maramdaman kong may umupo sa tabi ko but I don't even bother to see who he is kasi naramdaman ko nalang biglang bumilis ang tibok ng puso ko.That feeling.Matagal ko ng hindi ito nararamdaman ngayun nanaman ulit.

 "I know you're mad at me until now.But--

"Why are you here?!" I cut him off by saying that word without giving a glance at him

"I'm sorry."he said kaya naghintay ako ng susunimod niya sasabihin pero hindi na siya nagsalita pa

"NO amount of sorry can erase all what you've done so better to do something to makes thing better than it is before" I said but he remain silent