Sev Beni

2.Bölüm/Anılar

Hey gençlik :D Hızlı yazmaya çalıştım yazım hatası varsa kusura bakmayın ;) Neysee görüşürüüz <3 (Emeli Sande-Read All About it/Part 3 ile okuyun )

2.Bölüm:

Geçmiş:

Mutfaktan gelen mis kokularla gülümsedim.Anlaşılan annem yine bir şeyler yapıyordu.

‘’Anneeee ne yapıyorsun?’’dedim küçük adımlarla mutfağa ilerkerken.

‘’Kakaolu pasta canım.Sen seviyorsun ya…’’

‘’Tamam ben çizgi filme devam ediyorum o zaman ‘’

‘’Tamam canım’’annem bir o yana bir bu yana koşturuyordu.Bende tekrar çizgi filme dönmek üzere mutfaktan çıktım.Dış kapının açılma sesiyle koşturdum.

‘’Babaaa ‘’ babam kollarını açmış gülümseyerek bana bakıyordu.

‘’Prensesim nasılsın bakalım ?’’yanaklarıma öpücük bıraktı.

‘’İyi ama çizgi filmim kaçıyor yaaa ‘’babama hızlı bir öpücük verip, koşarak oturma odasına gittim.Neyse ki tam şimdi reklam bitmişti.

Güzel bir günün ardından uyuma vakti gelmişti benim için ama canım bir tane daha pasta çekmişti.Yataktan yavaşça kalkıp,parmak uçlarımda yürüyerek odamdan çıktım.Merdivenlerden de aynı yavaşlıkta inip mutfağa gittim.Boyum tezgaha yetmeyince omuzlarımı düşürdüm.Sandalyeyi çeksem ses çıkardı ve annemlerin odası bu kattaydıOmuzlarımı düşürdüm.Odama dönecekken bir ses duydum.Bir şeyin zemine çarpması gibi…Babamlara soracaktım ama ikisi de yorgundu ,uyumaları gerekti.Vazgeçtim ve odama  çıktım ve uyumaya çalıştım.

***

Boğaz yakan bir koku ile uyandım uykumdan.Etraf sisli gibiydi.Gözüm açıktı ancak bir şey görmemi engelliyor gibiydi.Keskin koku tekrar burnuma dolunca doğruldum.Her zaman yanımdan ayırmadığım oyuncak ayım ‘’Bobi’’yi elime aldım.O yanımda olunca güvenli hissediyordum.Çocuk aklı işte…

Öksürük krizine girerken bir yandan annem ve babama sesleniyordum.Dumanlar her tarafı kaplamıştı.Ateş etrafımı sarmaya başlamıştı.Vücudum terliyor,yaşlar gözümden şelale misali akıp gidiyordu.Siren sesleri etrafı uğuldatırken tek düşündüğüm annem ve babamdı.Gerisi karanlık….

1Hafta sonra

Hastaneden çıkmıştım teyzem bir an olsun yanımdan ayrılmamıştı.Kuzenim Burak’ta öyle.Teyzeme ne zaman anne ve babamı sorsam beni geçiştiriyordu.Şu an da teyzemlerin evindeydik.Neden kendi küçük ama şirin evimizde değildik?Annem ve babam neredeydi?Burak’ın odasında oyun oynuyorduk.Daha doğrusu o oynuyor ben oynamış gibi gözüküyordum.

‘’Hey Burak ben lavaboya gidiyorum’’başını sallayıp araba sürmeye devam etti.Aslında teyzemle konuşacaktım.Küçük bir yalan ha ?Banyonun önünden  geçip oturma odasına ilerledim.Duraksamamı sağlayan şey teyzem ve eniştemin konuşmalarıydı.

‘’Anlamıyorsun değil mi ailesi öldü ve  o daha çok küçük’’hıçkırıklar teyzemin konuşmasını bölüyordu.Ö..öldü mü ?

‘’Anlıyorum kardeşin öldü ama Doğa için güçlü olmalıyız’’eniştem teyzeme sarılmıştı.Küçük adımlarla yanlarına gittim.İkisi de şaşırmıştı.Teyzem göz yaşlarını sildi ve yanıma gelip dizlerinin üstüne çöktü.

Ağlamaya başlamıştım.Onlar yoktu artık.Kim bana annem gibi kakaolu  pasta yapacaktı? Kim babam gibi prenses diyecekti bana?Teyzem bana sarılınca ağlamam şiddetlendi.Küçük bedenim titremeye başlamıştı.

‘’Şşşt bebeğim,onlar hep  yanında olacaklar tamam mı ? Seni görecekler,onları hissedeceksin tamam mı ?’’

‘’Teyze onlar melek oldu değil mi ?’’bana şefkatle gülümsedi.

‘’Evet prensesim,melek oldular’’ Onlar melek oldu…

GÜNÜMÜZ

Gözümü yavaşça açtığımda Mete ve Gökay’ın endişeli bakışlarıyla karşılaştım. Mete oturduğu koltuktan kalkıp hızla yanıma oturdu.Gökay’ın odasındaydık.

‘’İyi misin ? Bir şey  ister misin ?’’

Gözlerim tekrar dolmaya başladı ,istemsizce.’’İyiyim ‘’dedim güçlükle.Mete bana sarılınca kendimi güvende hissetmiştim.

Ailemi bir yangında kaybetmiştim.6 yaşında.Ne zaman bunun gibi bir haber alsam krize girip bayılıyordum.Aslında 4 ay psikolojik destek almıştım ama olmuyordu işte.Onları özlüyordum ve anılar peşimi bırakmıyordu bir türlü. O zamandan itibaren bana teyzem bakmıştı.Mete ve Gökay’da hep beni korumuşlardı.Aslında hala da öyle bu durum.

Gökay ile bakışlarımız kesişince bana gülümsedi ve yanımıza geldi.

’’Hani ben ?’’ dedi çocuksu bir edayla.Her ne olursa olsun beni gülümsetmeyi başarıyorlardı.Metecan somurtup geri çekildi.’’Aman hemen gel zaten’’Oy kıyamam.Geri çekilirken yanaklarını sıkıp’’Evet hemen geliyor ama ne yaparsın işte …’’dedim göz kırparak.Gökay Mete’nin kafasına vurdu.Ardından Mete’nin boşluğunu doldurdu.Saçlarımı okşarken gözlerimi yummuş anın tadını çıkartıyordum.

Mete ‘’Hadi yarın okul var yatalım bir an önce ‘’dedi.Gökay geri çekildiğinde ikimizde gözlerimizi pörtletmiş Mete’ye bakıyorduk.’’Ne var lan?’’

‘’Duyduklarım doğru mu !?’’

‘’Doğru Gökay bende duydum’’hala şaşkınmış gibi bakıp ,Mete’yi sinir  etmekle meşguldük.

‘’Mete ben size hatırlatmadan sen hatırladın okulu vay bee’’dedim gülerek.

‘’Bu ilk ve sondu kızım! Sen görevine döneceksin’’derken kapıya yönelmişti.

‘’Harika(!)’’

‘’Neyse kızlar ben kaçar’’Gökay yanımdaki yastığı fırlatınca hızla çıkıp gitti.

‘’Gökay senden de bekliyorum böyle bir şey ‘’

‘’Cık!’’

‘’Of iyi tamam,hadi çıkta uyuyayım’’yatağa iyice yayıldım.

 ‘’Odamdan kovulacağım aklıma gelmezdi.’’Ah! Onun odasındaydım.

‘’Git benim odamda yat yorgunum,uyumak istiyorum’’bunları söylerken esnediğim için sesim öküz gibi çıkmıştı.

‘’Bende yorgunum hiç gidemem tatlım’’ tişörtünü çıkarttı,pantolonunu çıkarırken kafamı çevirdim.

‘’Yuh Gökay ! Şuradan şurası benim odam’’ellerimi salladım.

‘’Beni uğraştırma,madem şuradan şurası sen gitseydin ,neyse konu kapandı.Tamamdır’’ dediğinde ona döndüm altına lacivert bir eşofman giymişti.Üstünde bir şey yoktu.

‘’Siz erkeklerin  şu üstünüze bir şey giymeden yatmanızı anlamış değilim’’gözlerimi devirdim.

‘’Boşver’’yanıma uzanıp kolları ile bedenimi sardı.Başımı göğsüne  yasladım.

‘’Mete kıskanacak’’

‘’Yarın da o yatar’’saçlarıma minik bir öpücük kondurdu.

‘’İyi ki yanımdasınız’’dedim yanağına öpücük kondururken.

‘’Her zaman olacağız prensesim.’’O gözlerini kapatmış uykuya dalarken ,ben kabus görmemeyi diliyordum.Ne zaman o anımı hatırlasam kabus dolu geceler beni beklerdi çünkü…