Günler ve geceler hizla akip gidiyordu. Benim ihtiyaç duyduklarim zaman alacakti elbet. Kimse kimsenin derdinden anlamaz tecrübe ile sabittir. Bir gece uyumak uzereydim Annem Seher, beyaz yipranmis kapimi caldi ve iceriye girdiğinde ' kizim neden boyle davraniyorsun ' diye sordu. Ben ' benim birşey yaptigim yok anne herşeyi siz yapmadiniz mi bana sadece uymak düştü. ' Anne ' biz böyle olacagini bilemezdik seni seviyoruz meleğim ama biraz sabret herşey yoluna girecek. Ben ' nasil olacak bu anne babam ailesine rest çekti mirastan men etti burada kocaman şehirde kimsemiz yok . ' Annem ' biz bir aileyiz herşeyin üstesinden geleceğiz sende inan buna meleğim ' dedi ve hüzünlü bir şekilde odamdan ayrilmisti. Dedem babami hicbir zaman sevmemisti nedeni ise onun karadenizli olmasi kulaga ne kadar sacma geliyor degil mi? Karadenizde arkadasi ile tartismis ve o gun yemin etmis aileme asla bir karadenizli sokmayacagim diye. Ama kader işte. Ask denilen seyin nasil bir sey oldugunu dedem anlayamamisti onun icin sadece sacmalikti. Annemin hayatinin kolay olmadigini biliyordum. Acaba annem doğru mu söylüyordu bu zor ve bir o kadarda karmaşık olan hayata alisabilecekmiydik. Oluruna birakmayi tercih etmek en mantiklisiydi...
