HAYALLER VE HAYATLAR

BÖLÜM 13

Gözlerimi açtığımda ambulans sesleri,doktorlara gelen anoslar.Ağzımı yüzümü kıpırdatamıyordum.Dokror odama girdi.Aynayı alıp yüzüme tuttu.

"Bu Ben değilim."
Doktor herseyi anlatmaya koyuldu.
"Hanımefendi buraya getirildiğinizde yüzünüz tanınınmaz haldeydi .Estetik ameliyat oldunuz ,merak etmeyin 1 ay içinde iyileşirsiniz.Biraz dinlenin" dedi Ve odadan çıktı.Her yanın ağrıyordu.
Tek istediğim ölmekti onuda beceremedim zaten."Artık bu Ben değildim ,kendime bile yabancıydım.Gözlerimi kapattım uykuya daldım.Bir süre sonra kapının açılma sesiyle gözlerimi açtım uyuyalı daha 2 saat bile olmamıştı,gelen hastane polisleriydi .Bana olayın nasıl gerçekleştiğini sordular ,tabiki kendimi öldürmek istediğimi söylemeyecektim.Çok daraldığımı nefes almak için oraya gitmek istediğimi Ama ayağımın kaydığı yalanını uydurmak zor olmadı.Hastane polislerinin verdiği kağıdı imzaladıktan sonra çıktılar.Beni kimse tanıyamayacaktı artık İmre de değildim,Ayda da.peki ya Ben kimdim .Kafamdaki soru işaretleri başımı ağrıtmaya yetmişti bile .Saat 20.00'dı.Canım çok sıkılmıştı,kardeşlerim perişandır şimdi .Kendime bi Söz vermiştim artık bu kalbim Kerem'e olan nefret yüzünden atacaktı.Ondan intikam alırken acı çekmeyecektim .Ben onun için kendimi kara toprağa feda edecektim Fakat o gününü gün etmekle meşguldür.

1 AY SONRA

Bir ay bana sanki bir yıl gibi geçmişti.Gözlerimi açtığımda hemşirenin "hadi kalk taburcu oluyosun Bugün"demesiyle yüzümde aptalca bi gülümseme belirdi.Suratımı artık rahatca oynatabiliyordum.İzler çoktan gitmişti tam bir başkasıydım şuan,yabancı.Kimseye acımayacaktım kardeşlerime kim olduğumu söylemeyecektim en önemlisi kerem'i sevmeyecektim.Yüzümü yıkadıktan sonra üstümü giyindim.Hastaneden çıkış kağıdını imzalarken yeni bir hayata adım atacak bir kağıdı imzaladığım farkındaydım.Hastaneden çıktım saçlarım belime kadar geliyordu geriye savurdum derin bir nefes aldım.
Yeni bir iş bulacaktım ,ev kiralayacaktım tek başıma.Artık o zübbe zengin bebelerinin olduğu okulda okumak istemiyorum,gerçi okuyacağımı bile bilmiyorum.Hastaneden çıktım.Ne bir kuruş para,ne bir telefon yoktu yanımda her şeyimi bırakmıştım orada.Şehir yine aynıydı yolları,insanları,evleri tek değişen bendim bedenen hemde ruhen artık acımayacaktım herkese hak ettikleri muammeleyi gösterecektim.

Bir kaç gün parklarda yattım,Hayat bana acımamıştı beni gün geçtikçe olgunlaştırmış ,gün geçtikçe de erkeksi bir kalıbın içine sokmuştu.Kendimi koruyabiliyordum.
Aradan bir hafta geçmişti.Bir markette işe başlamıştım,ilk aldığım parayla bir ev kiraladım Ve yeni giysilerle bir de beni idare edecek bir Telefon aldım .Kardeşlerimin numaralarını beynime iyice kazımıştım.Hemen yeni hattımı takarak Sude 'yi aradım .Telefonunu açtıktan sonra sesini duymak bana çok iyi gelmişti.
Cevap vermeden bir süre sonra telefonu kapattım.Akşam oldu,eve gittim evimi yeni kiralamıştım esyalarım henüz yoktu bu geceyi yerde yatarak geçirdim.Sabahın ilk ışıklarıyla gözlerimi açtım.Saçıma kırık bi fön çektim,üzerime siyah üzerinde beyaz benekleri olan bir tişört Ve kot bi şort giydim.Spor ayakkabılarımı giydim canta Ve telefonumu alarak evden ciktim.İs yerine gittim calisma arkadaslarıma "merhaba "dedikten sonra ise basladim.Rafları düzenledim ,yerlere pas pas cektim .Bir sure sonra kapıdan giren kisi beni çok sasirtmisti bu Kerem di.Yaninda bi kasarlaydi artik umrumda degildi .Kendimi kandiriyomus gibi hissettirsede bu söyleşim gercekten umrumda degillerdi.
Bian beni tanır korkusuyla rafların arkasına saklandım Ama beni tabikide tanıyamazdı.Bulundugum komik durumdan çıkarak isime yöneldim.Tanıyamazdı çünkü artık Ben İMRE değilim!......
Bana"şitt baksana bi "dedi arkamı döndüm başka bir bölüme gitmek istedim .Sonra yine seslendi"Sana diyorum gerizekalı "dedi Ama artık kendimi ezdirmeyecektim.Pas pas çekerken yanımda bulunan kovadaki suyu alarak ikisinin de kafasından boşalttım.Ben gerçekten tam bi gerizekalıyım ya bu özgüven patlaması nerden geliyordu bilmiyordum Ama benden gitmesini hiç istemiyorum!......................