Arabella's Game

Chapter 4: Meeting You...Again

London, UK

Nang dumating sila ng London, agad silang dumiretso sa ospital na pinagtatrabahuhan ni Arabella.

Sa harap ng nurses’ station, si Suri ang humarap. “Excuse me; I’m looking for Miss Monteverdi. We have an urgent issue to discuss, Miss,”

Napatulala ang nurse sa station sa pag-asta ng babaeng nakagayak ng itim. Suri looks like an early twenties lady elegantly mourning in her black dress. Dali-dali itong umalis sa kinauupuan at tinawag si Arabella. Nag-thumbs up si Suri sa mga kuya nito saka nagpahid-pahid ng luha nang makitang pabalik na ang nurse na napagtaungan. “Madam, good thing Miss A is here but you have to wait until her project proposal to the doctors is over,” the nurse explained.

“I suppose we can’t. Please, tell her to meet with us in St. Paul’s Cathedral instead. Tell her, it’s Marie. We’ll be waiting in the front pew in front of the altar,” saka umalis na tila malungkot at naghihinagpis.

Nang nasa labas na silang tatlo. “Bakit tayo umalis agad?” tanong ng Kuya Nate nito. “Ano bang drama yung ginawa mo?”

“Kuya Nix, buy her a bunch of tulips,” pasawala lang nito sa itinatanong ng Kuya Nate nito. “Kuya Nate, drive us to St. Paul’s Cathedral after we buy flowers,” sa authoritative na tono.

“Angas mo Sur! Ako na nga ‘tong di mapakali. Utos-utusan mo lang?” reklamo ng Kuya Nico nito.

“Gusto mo bang Makita si Ate Bella?” tanong nito. “Oo ang sagot dyan di ba, Kuya? Kaya go na! Trust me,”

Walang magawa ang dalawa. Nasa dugo nga siguro talaga nila ang pagka-authoritative pati bunso nila tila reyna mag-utos.

Nasa St. Paul’s Cathedral na sila naghihintay kay Bella. Pagkatapos ng dalawang oras ng paghihintay, namataan ni Nico ang papasok na si Bella. He can’t stop himself from walking towards her, with some tulips in his hands. Perfect.

Natulala si Arabella sa nakita. It was a man looking at her eagerly. Naka long sleeves grey polo folded hanggang siko with checkered v-neck sleeveless navy blue pullover and white pants and shoes. Di niya alam kung bakit di man lang siya nag-alilangan pumunta kahit posibleng panganib ang dala ng pagpunta pa niya doon. She thought it was Mariva na nagpakilala lamang na Marie. But then, what is this man doing in front of her. Nagsu-shooting ba ‘to?

“Hi, A,” bati nito sa dalaga. “Arabella Dalja Monteverdi,” pahasik na dugtong nito. Napakunot ang noo ni Arabella. Di niya makilala ang kumakausap sa kanya. Natatakpan parin ng anino ang mukha nito. Masayadong maliwanag ang sikat ng araw mula sa nga stained glass sa kisame. “Flowers for you, sweetie,” dagdag pa nito sabay abot ng bulaklak.

“Thanks. I’m sorry but I have to meet someone,” paghingi nito ng paumanhin saka dali-daling naglakad. But his warm voice calling her ‘sweetie’ ang pulit-ulit na nag-e-echo sa kanyang isipan. She recalled someone calling her with that endearment.

“It’s me that you’re going to meet here,”

She then stopped walking.

“Please accept these flowers,” wika ni Nico.

Saka dali-dali siyang naglakad pabalik sa pintuan.

“Bella naman! Tigas pa rin ng ulo mo,” biglang sigaw ni Nico.

Natigilan si Arabella. Si Nico lang ang tumatawag sa kanya nun! But the voice seems familiar. Nang harapin niya ito, parang isang bombang sumabog ang kanyang pakiramdam. Di nya man masayadong namumukhaan, she felt like a magnet reacting on its opposite’s magnetic pull.

“Nicolo!” saka patakbong niyakap niya ang binata. Parang di sila nasa simbahan sa pabugso-bugsong pagsigaw.

Nabigla si Nico sa ginawa ni Arabella. Yes, she was his Bella. Si Nico lamang at ang mga kapatid nito ang tumatawag sa kanyang Bella. Most of her family and friends call her Adie dahil yun naman talaga ang nickname nito.

Samut saring emosyon ang kanyang naramdaman. After five-long-years. Nang harapin niya ito. “Nicos? I never thought way back in Casablanca,” buong pagtatakang kanyang tinanong.

“Nicos and Nico is just the same, Bella,” saka niyakap niya uli. “Thanks to this” sabay abot ng driver’s license nito.

“Tama na ‘yan. We’re not here to disturb the solemnity of the church,” sabat ng lumalapit na si Suri kasama ang Kuya Nate nito. “Hi, I’m Marie, este, Suri nga pala, Ate Bella,”

Napanganga na lang si Adie sa pagkabigla, “Suri?” natahimik siya. “Bloody hell! You turned to be a lady,”

“Exactly,” sabay kindat saka niyakap si Adie. “Let’s go Ate Bella, Trafalgar Square tayo. Wanna go shopping and I need some food, too,” pagmamakaawa na wika pa nito.

“Lusot ka pa, Sur. Lakwatcha pala pakay mo dito, baby sis,” pang-aasar ni Nate sa bunsong kapatid.

“Nate!” napasigaw si Arabella.

“Yeah right, Bella. The most handsome Nate is here to serve you,” malaginoong pagkukumpirma ni Nate kay Arabella. “Li ka nga,” saka hinila si Bella at niyakap. “Hmmmm! Ang bango mo pa rin Bells, mon amour.” (my love)

“Ah! Tais-toi, Nathan!” (shut up) agaw ni Nico. “Drive the car,” saka hinila si Arabella kay Nate. “And don’t speak French. Nasa England tayo,”

They went to Trafalgar Square para kumain saka nagshopping.

“Wala ka bang duty doon ngayon?” tanong ni Nico.

“Sa ospital? Nah, I don’t do rounds in the hospital,” nginitian niya ito habang namimili sa Marks & Spencer. Saka kinausap si Suri, “Do you enjoy shopping here?”

“Yeah, super. I wanna go Paris to shop some dress and accessories too,”

“I’ll buy you some pagbalik ko, how about that?”

Napanganga lang si Suri saka napa tili. “Gosh Kuya! I love Ate Bella!”

Tumunog ang phone ni Arabella. “Hello, Sonja? What’s the matter?” biglang nag-iba ang expresyon ng mukha nito. “Okay, I’ll be there in a minute,” ibnaba ang telepono at hinarap ang nagtatakang si Nico. “I have to go, Nix. There’s an emergency at home. Got to go,” nagmamadaling lumakad papalayo.