Let me kiss you!!! #One Direction Story#

Part 1.5

Amber POV

Het is half 3, tijd om te vertrekken dus. Ik neem mijn handtas en loop uit de logeerkamer waar Sanne logeert. Beneden zitten Harry, Zayn en Liam een film te kijken. Sanne en Niall zijn boven een spel aan het spelen en Louis was spullen in zijn kamer aan het opruimen. Ik wil de trap aflopen maar ik hoor Louis mijn naam roepen. "Wat ga je doen?" Hij kijkt me even uitgebreid aan. "Even de stad in." Ik geef hem een kus en wil me omdraaien maar Louis houd me tegen. "Amber? Is er iets? Want als er iets is mag je het me altijd zeggen." Hij kijkt me aan en meend alles wat hij zei. "Dat weet ik, Lou. Maar ik wil graag eens even shoppen. Goed?" Ik wacht zijn antwoord nu wel af voor ik me omdraai. "Moet Sanne meegaan? Dan ben je niet alleen." "Neenee. Ze is bezig met Niall. Dat ga ik voor haar niet verbrodden. Maar nu ben ik door. Maar je maar geen zorgen." Ik geef hem een kus en draai me om. Deze keer houd hij me niet tegen, maar liegen tegen Louis vind ik echt niet leuk!

Ik wandel de koffieshop binnen. Het is zeer rustig. Ik zie Eleanor zitten aan een tafeltje aan het raam. Ik herken haar van foto's. Ik ga rustig zitten. "Hallo, Amber." Ze glimlacht een vriendelijk en ik lach terug. "Ik ben lbij je eens te zien. Zayn heeft veel... over je gestuurd." Ik kijk haar verlegen aan. "Je hoeft niet bang te zijn voor me. Ik doe je heus niets. Ik wou alleen eens met je praten. Dat je weet waarom het uit is tussen Louis en mij en wat er allemaal achtersteekt." Ik kijk haar niet-begrijpend aan. "Als je probeert te stoken Eleanor, het haalt echt niets uit." Ik schuif mijn stoel naar achter en wil rechtstaan. "Wacht! Ik wil niet stoken. Het enige wat ik wil is dat je weet waarom het na al die tijd niet meer gaat tussen Louis en mij. Alleen maar praten, dat wil ik." Ik ga rustig terug zitten. "Oké" begint ze. "We zijn al super lang samen, van voor hij beroemd werd. Maar ineens veranderde alles. Hij had het steeds drukker, en zijn werk ging voor mij. Ik voelde me achteruit geschoven en was het beu. Toen kwam ik Sergio tegen. Hij had wel interesse in mij en had rekening met mij. Hij had een goed betaaalde en drukke job, maar maakte wel tijd voor me. En ik had rap gekozen. Maar ik kende Sergio nog maar net en zeker niet lang genoeg. Hij is een drugsverslaafde en had af en toe woedeaanvallen. Hij probeerde me aan te vallen en me aan te randen. Toen besefte ik dat ik fout zat. Dat ik Louis terug wou en Sergio een grote vergissing was. Ik wou alleen wat meer aandacht. Maar bij Louis weggaan, was de grootste vergissing in mijn leven..." Ik had meedelijden met haar. "Maar... waarom vertel je me dit allemaal?" "Omdat ik niet wil dat je zo een speciale persoon als Louis laat vallen omdat hij het druk heeft. Je zult hem echt missen en nodig hebben. Want als hij zegt dat hij van je houdt, dan is dat ook zo." Ik dacht aan wat hij wel al honderden keren had gezegd. Dat hij van me houd en me speciaal vind. "Weet Louis alles wat je net tegen me zei? Van Sergio en de aandacht," Even werd ze stil. "Nee. Ik had hem gewoon gezegd dat ik even wat meer vrijheid wou. Ik dacht dat hij het niet zou begrijpen en boos zou worden. Maar wat ik deed was dom. En geen enkele jongen begrijpt dat." Ze leek triestig. "Louis zou dat wel begrijpen." Verdedigde ik Louis. Eleanor lachte alleen maar. Ik wist niet meer wat zeggen; "Waarom zeg je met dit allemaal?" vraag ik nogmaals. "Omdat ik niet wil dat je dezelfde fout als mij maakt. Hij is een reizende ster met weinig tijd. En je mag hem niet laten staan omdat hij leeft voor zijn muziek." "Ik zou hem nooit laten staan." verzekerde ik haar. "Dat zei ik ook..." ze keek me aan en meende alles, maar echt alles, wat ze zei. "Je zult vast heel gelukkig worden met Louis." Maar...hoelang zal het duren?" "Hoe bedoel je? Heb je een ander? Of hij?" ze keek me niet-begrijpend aan. "Neenee, maar... ik ben bang hem te verliezen. Hij en ik... we zijn verschillend. Hij een superster en ik..." Eleanor stond recht en geeft me een knuffel. "Dat zal hij nooit doen als hij echt van je houd." 

Louis POV

Klop klop. Er wordt op de deur gekloopt van de logeerkamer waar ik even uitrust. "Binnen." harry komt de kamer binnen. "Wat is er, man? Je bent zo stil en hier helemaal alleen." Hij komt naast me op het bed zitten. "Het is Amber. Sinds we een koppel zijn doet ze zo vreemd..." "Weet je waarom?" Hij wil me helpen, dus ik ga hem vertrouwen. "Ze is bang om me te verliezen. Ze heeft er vanacht zelfs over gedroomd. Dat ik haar al huilend achter liet voor Eleanor." harry reageerd niet meteen. "Ik weet niet hoe ik je kan helpen. Misschien laten zien dat je ECHT om haar geeft." "Harry, ik weet echt niet meer wat ik moet doen! Ze voelt haar te gewoontjes voor mij..." "Ik zou gewoon eens goed met haar praten en haar laten zien dat je echt om haar geeft..." "Ik zal mijn best doen, maar ik weet echt niet wat te doen..." "Je komt er wel uit." Harry geeft me een schouderklopje en wandelt de logeerkamer uit.

Amber POV

Na nog wat babbelen en lachen met eleanor keer ik huiswaarts. Eleanor is echt een lieve en behulpzame persoon, met een luisterend oor. Als ik het huis van de jongens binnenloop hoor ik iemand mijn naam roepen. Ik ga naar de woonkamer en vraag wat er is. "We moesten je naar boven sturen van Louis." Niall lacht even en kijkt dan verder tv. Ik knik kort en ga naar de logeerkamer me even opfrissen. Ik schrik als ik Louis op het bed zie zitten. "Was het leuk?" Hij kijkt me vragend aan. "Ja, het deed deugd om..." ik wist niet of ik over Eleanor moest beginnen. "Ik wil even met je praten, Amber." Hij klopte op het bed als teken dat ik moest komen zitten. Ik dacht meteen dat hij het wou uitmaken. "Ik wil dat je weet dat ik super veel om je geef en je nooit zou laten vallen. Je nachtmerrie van deze morgen zal nooit gebeuren! Ik zou je nooit zoiets aandoen, want je bent mijn meisje." Zo een lieve woorden, en hoe zit ik hier dan? "Ik weet het Louis. Maar ik moet ook iets zeggen, maar beloof me dat je niet boos word en me laat uitpraten. Hij knikt en ik ga verder. "Vandaag ben ik niet naar de stad geweest, maar ben ik een koffie gaan drinken met Eleanor." Zijn gezicht betrok meteen. Hij wou iets zeggen maar ik was hem voor. "Ze heeft me laten beseffen, dat ik niet gewoon voor je ben, en je echt om me geeft." Ik wachte zijn antwoord af. "Waarom zei je dat niet gewoon? Dat je met Eleanor iets ging drinken." Ik keek hem even stil aan. "Omdat ik dacht je boos ging worden..." fluister ik. "Maar waarom met... haar?!" Ik schrok van zijn boze reactie. "Ik... ik wou eens met haar praten. Iedereen heeft wel een reden... om iets verkeerd te doen." "iets verkeerds?! Ze heeft me bedrogen en dan wou ze me plost terug! En ik vond dan iemand anders, en dan was ze... boos! Waarom met haar?!" Hij stond recht en was echt boos. Ik was bang. "Ik kom gewoon met haar overeen. Ze is echt.. lief." "Lief?! Dit snap ik echt niet. Na alles wat... ze heeft gedaan?!" boos loop hij de kamer uit en gooit de deur dicht met een grote klap. Van schrik begon ik te huilen. Ik huilde een hele tijd, maar Louis kwam niet terug...

Zo zo, die staat er ook al op.

Ja, ruzie tussen de 2 tortelduifjes. Maar komt het ooit terug goed?

Misschien is Louis haar nu wel beu, of is hij niet zo een grof persoon?

Wie weet! Als je het wil weten moet je verder lezen! Haha!

Jaaaaaaa! Axelle ook!! Haha, lekker grof! 

Groetjes xxxxxxxxxxxxxxjs