Let me kiss you!!! #One Direction Story#

Part 1.8

Amber POv

Louis en Eleanor. Al kussend. Ik kon het niet meer aanzien. Al huilend liep ik weg, niet weten waarheen. Ik hoorde dat hij mijn naam riep. Ik keek achterom en zag dat Louis achter me wou lopen, maar Eleanor hield hem tegen, daarvoor was ik blij. Ik wilde alleen zijn; Ik was doodop van het lopen. Ik ging de bus nemen naar huis. Mijn echte huis bij mijn ouders, waar ik thuishoor. Ik had een sleutel en liep naar binnen. Mijn moeder kwam verwonderd de gang binnen. Toen ze me zag, al huilend, kam ze naar me toe gelopen. Ik vertelde haar alles. Voor de rest was er niemand thuis. Iedereen was naar de wijkfeesten, maar mam bleef altijd thuis. Ze had een omellet voor me gebakken en toen ben ik gaan slapen. Ik keek op mijn gsm en had talloze smsen. Van Louis en Sanne. Maar ik verwijderde ze meteen. Ik wou er niets meer over horen...

De volgende dag stond het ontbij klaar. Mama en papa waren gaan werken en de rest sliep nog. Het zal vast laat zijn geweest. Ik at alles op. Ik was doodmoe. Ik had bijna niets geslapen. Ik was al huilend in slaap gevallen. De deurbel ging. Met tegenzin ging ik naar de deur om hem te openen, maar toen viel het me in dat het Louis kon zijn. En die wou ik niet zien! Ik keek door het raampje. Het was Sanne. Ik opende de deur en liet haar binnen. "Gaat het?" vraagt ze als we in de keuken zitten. "Al beter dan gisteren." Ik zet koffie en ga zitten met mijn kop. "Ik vind het zo erg! Hoe kon Louis nu zo iets doen? Toen we het hoorden hebben we hem goed onder zijn voeten gegeven! Hij zei telkens dat het super dom was wat hij deed en dat hij je mist." Met die laatste woorden begon ik weer te huilen. Sanne pakte me eens goed vast en zo bleven we even zitten. "Ik vind het echt vreselijk voor je." Ik kon gewoon niet stoppen met wenen. Sanne is de hele dag bij me gebleven. 's Avonds vertrok ze naar het huis van de jongens. Ze heeft wel tig keren gevraagd of ik mee ging, maar dat wou ik ECHT niet!!!

Louis POV

Sanne kwam het huis binnen. We zaten alle 5 naar de tv te kijken. "Hoe is het met haar?" vraag ik bezorgd. "Hoe denk je?" reageerde ze boos. O nee! Slecht dus... wat heb ik toch gedaan?! "Ik wil met haar praten." Ik sta recht en neem mijn jas. "Ik zou niet gaan. Ze doe de deur toch niet voor je open." zegt Sanne. Ik zucht en hang mijn jas terug. "Vraag haar aub of ze eens wil komen." zeg ik tegen Sanne en ga naar boven. De prijs voor de grootste lomperik win ik met grote overtuiging...

Amber POV

Weken gaan voorbij zonder dat ik nog iets van Louis hoor, of wil horen. Ik krijg tientallen smsen van hem per dag, maar voor ik ze bekijk wis ik ze toch meteen. Sanne komt elke dag kijken hoe het met me is, en de jongens vragen via sms af en toe hoe het met mij gaat. Sanne blijft maar doorzagen om nog eens mee te gaan naar de villa, naar Louis; Ze zegt dat Louis er ook aan kapot gaat. Maar telkens zei ik nee, ik wil echt niet gaan, tot vandaag. "Dus je gaat straks met me mee?" vraagt ze blij. Ik zucht en knik ja. Hier ga ik vast spijt van krijgen en liters tranen zullen vloeien...

Nog een stuk. Ik ben echt in de schrijfstemming vandaag! Nu kunnen jullie toch al wat voort. Even wat achterstand inhalen van kamp en op reis. Hopelijk is het spannend en willen jullie verder lezen. Veel plezier alvast en op naar het volgende stuk! xxxxxxxxxxxxxxjs