Let me kiss you!!! #One Direction Story#

Part 1.1

Amber POV

Als Louis slaapt is hij zo schattig. Ik word uit mijn dagdroom gerukt door mijn gsm die afgaat. Vlug neem ik op voor Louis wakker kan worden door het lawaai. Sanne, staat er op het scherm. "Hallo, Sanne." "Amber! O, wat ben ik blij je te horen!" Ze klinkt erg zenuwachtig! "Ik ben ook blij jou te horen, San." Zeg ik blij. "Hoe voel je je nu?" "Goed, heel erg goed zelf!" "Ben je nog steeds bij Louis?" vraagt ze na een stilte. Hoe weet ze dat? Ja, Harry!  "Ja." "Je moet maar denken dat hij slaapt, Amber. Hij komt er wel door." "Maar hij slaapt ook! O ja! Jullie weten dat nog niet! Hij is uit zijn coma geweest daarnet! Hij was erg verzwakt dus heb ik gezegd dat hij maar moest slapen. Nu slaapt hij." Ik hoor Sanne gillen. "We komen direct!" Voor ik iets kan zeggen legt ze af. Gedaan met de rust! "Wie was dat?" Ik schrik me rot. "Sorry." zegt Louis. "Euh... geeft niets. Het was Sanne." "Ik dacht het al." zegt hij lachend. Zijn gsm trilt. "Hij heeft al een paar keer getrild." zeg ik terwijl ik hem zijn gsm aangeef. Hij probeert zich recht te zetten. "Wach! Ik help even." Ik sta recht en help hem recht te zitten. Ons lippen zijn even maar een paar centimeter van elkaar verwijderd. Even blijven we zo staan. "Euh.. ja." Ik trek me terug en ga zitten op de stoel die ik naast zijn bed heb gezet. "Je bent hier heel de tijd gebleven?" vraagt hij me. "Ja. Je bent schattig als je slaapt." Ik geef hem een knipoog en hij lacht terug. Hij ontgrendeld zijn gsm en begint zijn smsen te lezen. Hij zucht, schakelt zijn gsm uit en legt hem terug op het kastje naast zijn bed. "Wat is er?" vraag ik na zijn zucht. "Alle berichten zijn van Eleanor. Meer dan 10." Hij lijkt wel... boos. Wat zou er toch zijn? Eerst zegt hij me dat het uit is tussen hen, en nu is hij zelf boos voor haar smsen die ze stuurt. Ik zou graag willen weten wat erin staat...

Louis POV

Verdomme Eleanor! Met haar smsen! In alle 10 staat hetzelfde: ik wil je terug, je bent alles voor mij, sorry,... Ik kan het niet meer aanzien! "Wat is er?" vraagt Amber kort na mijn zucht. "Alle berichten zijn van Eleanor. Meer dan 10." Na die zin denkt Amber een hele tijd na. Ik wou haar vragen waaraan ze dacht maar er werd op de deur geklopt. "Daar zullen ze zijn." zegt Amber. "Binnen." roep ik. De deur gaat open en de jongens en Sanne komen de kleine kamer binnen. Sanne loopt naar Amber toe en geeft haar een knuffel. De jongens komen mij om de nek gevlogen. "Blij dat je wakker bent, Lou!" lacht Niall. Ik lach ook alleen maar. We beginnen over van alles en nog wat te praten, en soms kijk ik stiekem naar Amber. Ze is beeldschoon. Maar nu heeft ze overal op haar lichaam brandwonden. Haar haar zit in de war, en ze heeft nog het ziekenhuiskleed aan, maar zelfs zo ziet ze er stralend uit. Ik zie Niall soms even naar Sanne kijken. Heeft die jongen het ook nog steeds niet gezegd nee! "Wat is de schade aan jullie huis?" vraagt Amber zakelijk. "Niall zijn kamer is gewoon een stort en je ziet niet meer wat er vroeger stond, de kamer ernaast zijn licht beschadigd, Niall zijn badkamer is ook beschadigd en de 2 badkamers ernaast ook. En daar het vuur zijn sommige electronische toestellen beginnen mee branden of ontploft, dus nu mag niemand die badkamers gebruiken." Harry legt alles echt tot in de puntjes uit. Ik zie Amber verdrietig naar de gornd kijken. "Het is jouw schuld niet, Amber." zeg ik terwijl ik naar haar glimlach. "Nee? Ik trok wel die deur open! Moest ik hem dicht hebben gelaten zou de brand niet verder gekomen zijn! Maar ja, ik was weer zo verdomd nieuwsgierig dat ik de deur moest opendoen! Door mijn schuld is bijna heel jullie bovenverdieping afgebrand!" Amber kijkt me boos aan. Even was ik geschrokken door haar reactie, maar nu word ze iets rustiger. "Amber, onze mangerger betaalt alle kosten en we kunnen altijd bij andere mensen terecht en we hebben nog villa's, echt waar, het is niet zo erg al je denkt." Liam probeert haar gerust te stellen maar blijkbaar helpt het niet zo veel. "Waar slapen jullie dan nu?" vraag ik Harry. "Niall, Liam en jij zijn genoodzaakt een andere slaapplaats te zoeken doordat jullie niet in jullie kamer kunnen slapen. De afgelopen nachten hebben we allemaal in de living geslapen met matrassen en slaapzakken. Dus no problemo!" Knipoogt Harry me toe. Na een paar uur verlaten de jongens en Sanne mijn kamer. Ze gaan naar huis. Harry vroeg aan de verpleegster hoelang Amber en ik hier nog moeten blijven. Morgen mogen we naar huis. Amber zit maar stil voor zich uit te staren. "Wat is er?" vraag ik na een lange stilte. "Niets." Ze kijkt me even aan en probeert te glimlachen. "Kijk Louis, door mijn schuld lig je hier nu. Ik wou dat ik jou gered had, dat ik iets voor je zou betekenen en dat ik hier nu niet bij jou zou zitten met de gedachte dat dit door mij komt, maar liever met de gedachte... dat..." Ik leg haar het zwijgen op. "Amber, je betekent echt veel voor mij, meer dan je je maar kunt inbeelden. Jij bent het speciaalste en het mooiste meisje dat ik ooit al heb gezien. Vanaf het eerste moment dat ik je zag, op het concert, denk ik elke seconde aan je." Nu ging ik gewoon alles zeggen. "Weet je waarom ik het nu echt uitmaakte met Eleanor? Omdat ik een meisje ben tegengekomen, die veel meer voor mij betekent, en die mij nooit zo bedriegen, niet omdat ik voor haar beroemd ben en als het uit raakt hatende fans over zich heen krijgt, maar omdat ze te vertrouwen is, en ik de blik in haar ogen beschouw, als een teken van liefde." Amber kijkt me geschrokken aan. Ik wacht bang haar antwoord af, of ze mijn liefdesverklaring begrijpt, en hetzelfde voor mij voelt als ik voor haar. Maar er komt geen antwoord...

Helow!!!

Jullie gaan moeten wachten op een vervolg op de liefdesverklaring van Louis,

want ik ga op kamp en daarna op reis!

sorry, maar ik wou het nog even spannend maken. 

Misschien loopt ze wel als een gek het ziekenhuis uit, wie weet!

Goed, tot als het school is, want daarvoor ben ik niet huis!

Love jullie en LIKEN!!! Greetz !!! xxx