Let me kiss you!!! #One Direction Story#

Part 2.0

Louis POV

Wat een dag gisteren. Amber kwam om te praten, maar het heeft niets uitgehaald. Ze gaat het me niet snel vergeven. Wat ik wel begrijp. Ik slenter de traf af naar de keuken, waar Liam bezig is met het ontbijt. "Goeiemorgen." Lacht hij. Ik geef geen antwoord. "Jij ook Liam, een hele goeie morgen beste vriend!" zegt hij beledigd in mijn plaats. "Is Amber blijven slapen?" "Nee. Ze is gisteren na jullie gesprek te voet naar huis gegaan, veronderstel ik. wat er reed geen bus meer." Ik knik alleen maar. Ze is hier wekenlang elke dag blijven slapen, maar dat is al weer weken geleden; Sanne komt de keuken binnen. "Hoe was het met Amber gisteren?" Ze gaat zitten en wijst naar een potje koffie. Liam lacht en geeft haar er een. "Zoals ervoor, denk ik. Ik heb zo mijn best gedaan voor alles uit te klaren en op te lossen, maar ze moest er niets van weten." Sanne kijkt teleurgesteld. "Ze is naar huis zeker?" vraagt ze. Liam en ik knikken; "Dan zal ik maar eens langsgaan." Ze staat recht en gaat naar buiten. Naar Amber.

Sanne POV

Ik klop op de deur van Ambers huis. haar moeder doet open. "Hallo Sanne. Kom binnen." "Danku." Ik ga binnen en wacht of Amber naar me toe komt. "Amber is boven." zegt haar moeder. Ik ga naar boven. ik hoef niet te kloppen want haar deur staat open; Amber is bezig met koffers in te pakken. "Kom je terug bij de jongens wonen?" vraag ik. Amber verschiet zo dat ze een stapel puls laat vallen. "Nee. Weet je nog die beur op school naar Spanje?" vraagt ze terwijl ze de pulls opplooid. Ik knik. "Wel, ik ga mee." Ik trek grote ogen. "Amber! Dat is 6 maanden! Waarom? O wacht, ik weet het al: Louis!" "Sanne... ik wil eens over alles kunnen nadenken, en hier gaat dat niet. En naar Spanje is ook goed voor mijn talen." Ze legt de opgeplooide pulls in haar koffer. "Dat is vluchten voor je problemen. Dat haalt niets uit!" "Ik heb geen problemen! Ik ben terug happy singel." Ze doet er een dansje bij terwijl ze dat zegt. "Singel, oké. Maar happy?" Ik kijk haar vragend aan. "Het gaat al veel beter met me! En ik ga wel naar Spanje, wat je ook zegt of doet!" Ze draaid haar om en pakt verder in. Ik haast me naar het huis van de jongens, dit is echt... erg!

Louis POV

Iedereen zat beneden te ontbijten, behalve Sanne en Amber. Sanne komt de kamer binnengelopen. Ze is zenuwachtig en over haar toeren; "Wat is er?" vraagt Liam. "Toch niets met Amber?" vraagt Niall. "Wel Amber;" Hijgt ze. Iedereen wordt onrustig. Er is iets met Amber! "Ze... ze gaat naar Spanje. Voor 6 maanden! Omdat ze daar beter kan nadenken." "Naar Spanje? Een studiebeurd dan?" vraagt Zayn. Sanne knikt. Ik was er even niet goed van. "Dus... ze loop weg van... mij?" vraag ik triest. Sanne knikt rustig. "We kunnen haar niet tegenhouden. Wie weet is het wel voor Louis. Als het een studiebeurs is zal het wel voor haar studie's zijn. Amber kiest wat ze doet." Harry richt zich nu tot mij. "Je moet haar loslaten, Louis. Ze heeft tijd nodig. Ze voelt haar... te weinig voor je. Je zal verdomd goed je best moeten doen om haar terug te krijgen. Beginnend met haar nu met rust te laten." Ik had het moeiijk met die woorden, maar waarschijnlijk had hij wel gelijk; Amber kwam kort afscheid nemen, maar ik bleef boven. Harry zei dat Amber een paar keer verdrietig naar de trap keek, een klein beetje hopend dat ik naar beneden zou komen. Toen was ze weg, weg naar Spanje. Elke maand stuurde ze een kaartje hoe het was en dat ze iedereen mist. Maar verder zei ze niets. Ze stuurde apparte brieven naar Sanne. Sanne kam de woonkamer binnen. "Misschien is er toch nog hoop, Louis." ze zwaaid met een brief en glimlacht. Ik kijk haar niet-begrijpend aan. "Ze schreef naar me dat ze je mist." diep vanbinnen voelde ik opklaring. Er verscheen een lach op mijn gezicht. "Zou het een goed idee zijn om haar een te bellen?" vroeg ik aan Sanne. Ze haalde haar schouders op. "Je kan altijd proberen." Ik knik, neem mijn gsm en ga naar mijn kamer. Ik bel Amber. Ze neemt vast niet op, hij belt el een paar keer. Net als ik wil afdrukken neemt ze op. "Hallo?" hoor ik aan de andere kant van de lijn. "Hallo Amber. Ik... ik wou je even horen. Hoe is het daar?" "Heelg oed." even was het stil. "Sanne zei iets tegen me wat je schreef in je brief naar haar. Dat je me mist..." stile. "Ja, dat is ook zo." zegt ze stil. "Ik mis jou ook." zeg ik. En weer is het stil. "Als je terugbent, kom je dan eens langs bij...ons?" vraag ik zenuwachtig. "Ja, graag." En weer is het stil. "Ik moet door. Tot.... euh... dan." "Ja, maar nog 1 vraagje. Wil je een avond alleen met euh... mij of..." ze ontbreekt me. "Met jou, zoals de vorige keer." ze legt af. Ik sta versteld. Plots mist ze me en wil ze terug iets met me doen. Sanne komt voorzichtig binnen. "Heb je ze aan de lijn gehad?" "Ja. Als ze terugkomt gaan we samen iets doen;" Ik glimlach. "Blij om je gelukkig te zien." Sanne draait haar om en wil weggaan. "Sanne?" ze draait haar om. "Weet je waarom ze me plots... mist?" "Plots, Ze mist je al van toen je met Eleanor stond te zoenen. Je bent echt speciaal voor haar. Ze kan gewoon niet zonder je, en dat wou ze ook niet. Maar jou zien met Eleanor, deed haar pijn. En ze wist niet meer zeker of je nog van haar hield. Ze wou telkens terug naar je toe komen en haar armen om je slaan, maar toen zag ze het beeld van jij en Eleanor, en op slag voelde ze zicht weer ellendig, en vloeiden de tranen, omdat ze je kwijt is... Ze is nooit gestopt met van je te houden, nooit." Sanne vertelt zo...boeiend, alsof ze alles geoefend heeft. En ze had gelijk. Amber is voor mij... mijn leven geworden. Maar... ik was jaloers en wist niet wat me overkam... Ik was zo... dom. Maar ze wil me een nieuwe kans geven. Een kans die ik eigenlijk niet verdien...

Zo, vervolg staat er op. Dus toch een verzoening tussen het koppel!

Hopelijk vinden jullie het mooi! Want Louis ongelukkig zien, daar zijn we niet voor hé!

Beeld je gewoon in dat je Amber bent en droom maar lekker weg voor hun date!

Veel leesplezier en groetjes! xxxxxxxxxxxxxxxxxjs