Ben iki dünyayı yaşardım
Biri benim
Diğeri de bende idi
ancak seni andırırdı
Mor bir lale gibi
Bazen siyah bir gül
Açmaya çalışırdın bilirim
Hep o anlarda kırmızı olurdun
Ben mengeneye vermiştim kalbimi
Sıkıştırır sıkıştırırdı beni
Sıkıştıkça tufanlar çıkardı
Eserdin rüzgar misali içmde
İncitmezdin
Acıtmazdın
Ve severdim ben uğultunu
Kulağımda en güzel tınıydın
Mumları söndürme sakın
Senin en sevdiğin gibi kalsınlar
Salınsınlar duvarda
Aksiyle resmini yansıtsınlar
Yavaş yavaş durulurken
Söndüğünde uykuya dalmış olasın
Uyandığında zaten aydınlanmıştır hava
Dolu dolu gözlerinle seversin zaten güneşi
Sen derdim derdim sen
Ben derdim derdim sessiiz
Yaslandım duvara kimsesiz
Sindim içime
Mum oldum yandım
kalp oldum attım
Hiç oldum hiçliğin ötesini bildim
Sallandım yaprak misali
Gazel oldum süzüldüm düştüm
Düştüğüm yerde
Ah çöktüm diz üstü
Yar dedim yari yarimde gördüm
Geçmiş katarlar uğradı ıssızlığıma
Issızlıktan haber geldi
Döndü baktı bana şubat
nasılsın diye sordu
Sustum
Anladım
Anladım Gözlerinde gördüğüm yoksulluğumu
Çöllerde bildim ben susuzluğumu
İndim derinlerine efkarın
Doldu gözlerim sensizliğime
Düştü hecelerim harfler kayboldu
Yine anladım
Anladım insan Dermana ne zaman ihtiyaç duyarmış
Anladım
İnsan neden hep uykuya dalarmış.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiir İçin Çay gibi Demli Olsun
PoetryŞiir renklere benzer. Sizin renginiz neyse onu yansıtır. Eğer ki kendiniz şiirseniz o çok başka birşeydir. Gökkuşağını andırırsınız insanlara. Bu renkleri anlamak için çayınızı alıp sakin sakin sessizce okuyun. İçinizden Şiirlerimle konuşun tıpkı o...
