Don't eat

Deel 6

Ik word om zeven uur wakker en pak mijn telefoon. Terwijl hij aan het opstarten is, doe ik mijn haren in een knot. Als ik dat heb gedaan kijk ik op mijn scherm.

U heeft 33 gemiste oproepen van Anoniem.

Anoniem: Kut kind!
Anoniem: Sterf!
Anoniem: Dikzak!

Ik unlock mijn telefoon en lees de andere berichten. Daarna blokkeer ik weer het anonieme nummer. Als ik naar beneden loop zit alleen Fay beneden. Ik maak brood voor mezelf en voor Fay en ga aan tafel zitten en ontbijt. Opeens krijg ik een berichtje.

Alex: Goedemorgen. Hoezo reageerde je gisteravond niet meer op app? xxx

'Shit, helemaal vergeten!' Denk ik in mezelf. Ik bel Alex en leg uit wat er gisteravond is gebeurt. 'Weet je echt niet wie het is? Misschien is het Amanda of Marit omdat er in een berichtje iets over mij stond.' Zegt Alex 'Ik weet het echt niet.' Zeg ik. Na een lang gesprek hang ik op. De huistelefoon gaat en ik neem op. 'Hallo.' Zegt een zware mannenstem. 'Wie bent u?' Vraag ik. 'Ik ben u klant, van de poster. Je kostte een tientje toch?' 'Meneer, ik denk dat u een verkeerd nummer heeft gebeld.' Zeg ik. 'Nee, ik weet zeker dat dit het juiste nummer is.' Zegt de man en hij leest het nummer hardop voor. 'Nou ik kan u in ieder geval niet helpen. Doei!' Zeg ik en ik hang op. 'Wie was dat?' Vraagt Fay. 'Oh, iemand die een verkeerd nummer had ingetoetst.' Zeg ik. 'Ik denk dat de persoon die de poster heeft gemaakt hierachter zit.' Denk ik in mezelf. Misschien Amanda, Marit of een van de meiden van dat hele clubje. Een paar minuten later belt er weer een nummer. Alweer van die poster! Ik word er gek van! 'U heeft echt het verkeerde nummer! Doei!' Schreeuw ik door de telefoon. Dit gaat bijna de hele middag door. Niemand weet wie het is. Ik bel Alex. 'Heey lexie, weet je echt niet wie dat heeft gedaan met die posters?' 'Nee, dat zeg ik je toch al heel de tijd?' Zegt hij. 'Het is iemand die mij kent, anders komt hij of zij niet aan het nummer van mijn huistelefoon.' Heeft iemand aan jou, mijn nummer van de huistelefoon gevraagd?' Vraag ik. 'Nee schat. Ik weet ook echt niet wie het is. Misschien moet je naar de politie gaan?' 'Dat is een goed idee.' Zeg ik. 'Ik ga er nu naartoe. Dankjewel.' We sluiten het gesprek af en ik ga, samen met mijn ouders, naar het politiebureau.