Don't eat

Deel 9

Ik ga maar gewoon zitten en spreek Amanda en Marit na school wel aan. In de pauze komt Alex naast mij zitten. 'Hé, gaat het wel?' vraagt hij. Ik zeg dat het goed gaat en er echt niks is, maar ik zie aan Alex zijn gezicht dat hij me niet gelooft. We praten niet veel tegen elkaar. Als uiteindelijk de bel gaat en de pauze is afgelopen, lopen we samen weer naar het lokaal.
Om 14:15 uur gaat eindelijk de bel. Ik loop snel naar de fietsenstalling zodat ik mijn fiets kan pakken en weg kan fietsen. Dan zie ik dat mijn banden wel erg plat op de grond liggen. Ik heb al het vermoeden dat ze lek gestoken zijn. Als ik in mijn banden knijp zijn ze heel erg zacht. Die zijn dus inderdaad lek gestoken. Ik bel mama. 'Hoi mam! Mijn fiets is stuk, zou jij me kunnen ophalen bij school?' Vraag ik. 'Nee sorry lieverd, ik ben nog tot 17:00 uur aan het werk en ik heb het heel erg druk.' Zegt mama. 'Oh oké, doeg.' Zeg ik een beetje sip en ik hang op. 'Fijn, nu moet ik dus gaan lopen.' Denk ik in mezelf. Alex kan ik niet vragen, want hij moest rond 14:00 uur naar het ziekenhuis om bloed te laten prikken. Ik heb geen andere keus en ik zie vanzelf wel wat er gebeurt. Dan besluit ik maar te gaan lopen met mijn fiets in m'n hand. Ik twijfel of ik de korte route via de dijk zou nemen of de langere route via een drukkere weg.. Nee, ik ga gewoon via de dijk, ik zie vanzelf wel als ze me weer op staan te wachten. Terwijl ik op m'n gemakje naar huis loop, zie ik in de verte al een groepje mensen staan. 'Nee hè.' zucht ik. Ik loop maar gewoon stevig door en doe net alsof er niks aan de hand is. Totdat iemand mij bij mijn arm vast grijpt. 'Waar ga jij naartoe, dikkerdje?' hoor ik iemand zeggen. Ik draai me om en zie dat het Amanda is. 'Hou je bek joh.' roep ik. Ik wrik mijn arm los en loop weer verder. 'Doe eens even normaal trut!' hoor ik Marit schreeuwen. Ik hoor dat er mensen achter mij aan komen rennen, dus ik begin ook te rennen. Shit! Ze zitten echt achter me aan! Ik ren zo hard als ik kan, maar dan kan ik niet meer.. En de groep staat om mij heen...