Don't eat

Deel 8

*Blieb, blieb, blieb*. De wekker gaat. Maandag.. Ik kom nauwelijks uit mijn bed. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om naar school te gaan, maar ik zal toch moeten. Als ik naar beneden loop zit mama al aan de tafel. 'Hier, eet wat.' Zegt mama tegen mij. 'Nee bedankt, niet zoveel trek.' Zeg ik. 'Je moet toch iets eten?' Zegt ze tegen mij. Ik zeg dat ik echt geen honger heb. Diep van binnen heb ik echt wel trek, maar ik ben té dik.
Als het 08:00 uur is fiets ik naar school. Ik moet weer over de dijk heen waar Amanda, Marit en de rest van dat clubje staan te wachten. Als ik kom aangefietst, blokkeren ze de weg. 'Doe ff niet zo kinderachtig en laat me er gewoon langs.' Zeg ik geïrriteerd. 'Jij gaat helemaal nergens heen!' Zegt Amanda bitchy. Ik probeer haar aan de kant te duwen, maar dat lukt niet. 'Ja met dat dikke lichaam van je heb je niet genoeg kracht hé hahahahahaha!' Zegt Amanda lachend. Ze pakt mij bij mijn arm en duwt me op de grond. Marit geeft me een paar klappen en stompt een paar keer in mijn buik. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat iemand alles aan het filmen is. Ik schreeuw het uit van de pijn, maar niemand die iets hoort. 'VET VARKEN DAT JE BENT!' 'LELIJK WIJF!!'. Dat soort dingen worden naar mijn hoofd geslingerd en ik lig daar maar op de grond van de pijn te vergaan. Na ongeveer 5 minuten fietsen ze lachend weg. Dan denk ik diep in mezelf: 'Wat heb ik hun aangedaan? Ben ik echt zo lelijk? Ben ik echt zo dik?'. Ik fiets maar gewoon naar school, want ik wil niet dat mijn moeder mij zo ziet. Dat vertel ik later wel.
Als ik op school kom, ben ik nét te laat. 'Laat ik maar gewoon snel naar het lokaal lopen. Dan zeg ik wel dat ik onderweg gevallen ben ofzo.' Denk ik in mezelf. 'Ja Marijke, te laat. Ga maar een briefje halen bij de conciërge.' Zegt de docent. 'Ja, maar meneer...' Probeer ik nog te zeggen. 'Nee niks daarvan, gewoon gaan!' Zegt hij. De klas lacht me uit en vooral Amanda en Marit lachen. Alex zegt dat hij even snel naar het toilet moet en komt me achterna. 'Wat is er met jou gebeurt?' Vraagt Alex aan mij. 'Niks bijzonders, gewoon gevallen.' Zeg ik. Hij zegt Oké, maar aan zijn gezicht te zien zie ik dat hij het niet gelooft. Dan vraagt waar mijn tas is. 'Mijn tas?' Zeg ik. Ik denk: 'Shit, die heeft Amanda of wie van hun dan ook gepakt.'. Ik loop samen met Alex terug naar het lokaal en ga zitten. Ik kijk Amanda en Marit aan en zeg: 'Waar is mijn tas met mijn spullen?!' 'Geen idee.' Zeggen ze lachend. 'Als jullie m'n spullen nu niet geven dan..' Voordat ik mijn zin kan afmaken zegt de docent dat ik mij om moet draaien en dat ik stil moet zijn.