Tam Tersi (zeyker)

zaman atlamalı yeni bölüm

Arkadaşlar daha önceden de dediğim gibi zaman atlaması yapıcaktım ama bir 5-6 bölüm sonraydı bunu biraz erkene çekiyorum çünkü bu lise döneminden çok sıkıldım ve yazamıyorum.Tabi bu zamanlarda yaşanan şeyler öylece atlanmayacak ama flasback şeklinde olucak eğer aklınıza bir şey takılırsa özelden veya yorumlardan sormanız yeterli olucaktır çok teşekkür ederim iyi okumalar
(*^o^*)(*^o^*)(*^o^*)(*^o^*)

7 yıl sonra

Arabayı otopark'a park edip hiç vakit kaybetmeden büroma geçiyorum.Kapıdan içeri girdiğim gibi beni bekleyen hastamı görüyorum, beklediğimin aksine gayet sakin bir şekilde bekleme salonunda bekliyordu kafamla acelece bir selam verip hemen odama geçiyorum begüm hemen yanıma gelip "zeynep abla nerede kaldın kadın yarım saattir seni bekliyor " "farkındayım begüm sen burada gelip benle konuşacağına içeri çağırsan nasıl olurdu" diyip ters bir bakış atıyorum begüm hemen çıkıp ayşegül hanımı çağırmaya gidiyor bende o sırada montumu çıkartıp ayaklı askıya asıyorum kış ayındayız her yer bembeyaz bir kaç lastiğine zincir takmayan araba kaza yapmıştı,o yüzden geç kaldım zaten hemen gidip begümün önceden hazırladığı kahveyi fincanlara döküyorum hızlı adımlarla kahveleri dökmemeye dikkat ederek masaya koyuyorum fincanları yerleştirdikden sonra yerime oturuyorum,arkamdaki manzara hastalarımın görebileceği bir konumda,zaten benim olur da benim gözüm kayar herhangi bir detayı kaçırırım diye koltuğumun tam arkasında. Ayşegül hanım içeriye giriyor hemen ayağa kalkarak elini sıkıyorum. "hoşgeldiniz Ayşegül hanım buyrun oturun lütfen" diyerek elimle sandalyeyi gösteriyorum "Zeynep hanım bu size son gelişim olucak inşallah, eşimle aram sayenizde çok iyi size geldiğimde çok kötü bir durumdaydım ama artık öylemiyim eski halimden eser kalmadı kendime bakmaya başladım hepsi sizin sayenizde" "teşekkür ederim ama ben hiç bir şey yapmadım her şeyi siz yaptınız sadece ben olayları farklı açılardan,farklı yönlerden,eşinizin gözünden bakmanızı sağladım" Ayşegül hanım ayağa kalktı bunun üstüne bende kalkıp yanına gittim Ayşegül hanım birden bana sarılınca neye uğradığımı şaşırdım açıkcası şaşkınlığımı bir kenara bırakıp bende sıkıca sarılığ gülümsedim ayrıldığımızda Ayşegül hanımın gözleri dolu dolu bana bakıyordu "bir daha görüşmek üzere Zeynep hanım" "bir daha bu odada görüşmemek üzere Ayşegül hanım" çantasını alıp kapıya doğru gidip arkasını döndü son bir kez teşekkür edip odadan çıktı telefona uzanıp Begümü arıyorum "Ayşegül hanım bizi ufak bir ziyarete gelmiş ücret alma" diyip telefonu kapatıyorum aslında Begüme bu kadar soğuk davranmasammı diyorum bazen ama ona o kadar sinirliyim ki onun yaptığı hataları başkası yapsaydı şu anda o koltukda başkası oturuyordu hem Akselin kardeşi hem de Begümü çok seviyorum Begümün biraz kendine gelmesi lazım çok fazla tembel hiç bir işi zamanında yapmıyor aklı devamlı eğlencede ve bu beni fazlasıyla sinirlendiriyor bazen yak stajını Zeynep neden bu kadar uğraşıyosun diyorum ama aklıma onu ne kadar sevdiğim gelince tüm sinirim geçiyor gerçi soğuk davranmama rağmen  bundan bir nebze alınmamıştı hiç bir şey yapmamış gibi davranıyor aslında hoşuma gidiyor bu, tam bunları düşünürken Begüm odadan içeri giriyor "abla öğlene kadar hiç hastan yok kahvaltı da yapmadım izin verirsen çıkabilirmiyim" kafamı aşağı yukarı sallayarak begüme onay veriyorum "bugün çok yoğun değiliz zaten randevu listesini bana getir çantanı al ve çık kapıyı da kapatmayı unutma" aslında bu tatili hak etmiyordu ama bu aralar çok gittim üstüne iyi olur onun için kendine biraz zaman ayırsın "abla sen birtanesin ya varya birtane seni o kadar çok seviyorum ki" "ya of şımarma bi çık git işte" gülmemek için kendimi zor tutuyorum ama başarıyorum da yani begüm heycanlı bir şekilde gülümseyip çıkıyor tabi her zaman olduğu gibi arkasından bağırıyorum " hava çok soğuk kaşkolunu tak sıkı giyin eldivenin yoksa masanın alt çekmecesinde eldivenlerim var tak hasta olup senle uğraşmıyım bide" begüm tamam diye bağırıp bürodan çıkıyor yine kaldın mı tek başına zeynep hanım her zaman ki gibi kendi içimde verdiğim savaşlarım var benim her seferinde mağlup olduğum. Aklıma kerem geliyor birden gerçi hiç çıkmıyor aklımdan ne yapıyor acaba kiminle neden gitti nasıl bırakabildi beni onca yaşadığımız şey 7 yıl geçti ya 7 yıl bir kere bile aramadı beni şu an nişanlıyım kerem evli midir acaba tam bunları düşünürken büronun kapısının açılma sesi geliyor begüm olmadığı için ayağa kalkıp gelen kişi karşılamaya gidiyorum normal de randevu yok, kendi odamın kapısını açıp gelen kişiye hoş geldiniz demek kafamı kaldırıyorum şok geçirmiş bir şekilde sorduğum ilk soru "geri mi döndün"