zaman atlamalı ikinci bölüm

87 5 3
                                    

merhaba arkadaşlar yeni bölümden selamlar bu bölümü teog mağduru canım kankam  the_lovatic_ben bebeğim sana bu bölüm 

Kerem;

Uçak'tan inip hızlı adımlarla havaalanından çıkmak için harekete geçiyorum ellerimle ceplerimi karıştırıp telefonumu arıyorum bulunca gözlerimi devirip Ufuğu arıyorum

 "nerdesin"

 "kapıdayım kerem bey sizi bekliyorum" 

"geliyorum 5 dakkaya" diyip telefonu kapatıyorum kapıyı görünce derin bir nefes alıyorum 7 yıldır tahliye olmayı bekleyen bir mahkum gibi yıllarımı geçirdim şu an ise özgürlüğümün kapıları tam karşımda bi an durduğumu anlayınca yine hızlı adımlarımla kapıya doğru ilerliyorum kapıdan çıkdığım an istanbulun o soğuk havası yüzüme vuruyor kar yağmıştı aklıma zeyneple yaşadığımız şeyler geldi hemen kafamı sallayıp derin bir nefes alıp etrafa bakıyorum en son bu kapıdan nasıl girdiğimi hatırlıyorum bir daha geri dönüceğimi hiç zannetmiyordum ama hayat işte sen plan yaparken sana yaşattıklarıdır sağ tarafımda bir hareketlenme olunca hemen o tarafa bakıyorum ufuğu gördüğüm an yüzümde bir sırıtma oluyor 

"Hoş geldiniz Kerem bey" 

"Hoş buldum Ufuk" diyip sarılıyorum özlemişim be 

"Zeynep'i buldun mu Ufuk"

"Tabikide Kerem bey"

"Hadi o zaman ne bekliyoruz hadi gidelim " sesimden ne kadar heycanlı olduğum anlaşılıyordu zaten"

"Malesef kerem bey götüremem" bu lafını duyar duymaz suratımda ki gülümseme siliniyor 

"Ne demek götüremem" 

"Kerem bey zeynep hanım istanbulda değil" devam et dermiş gibi kafamı sallıyorum 

"Siz gittikden sonra istanbulda durmamış kerem bey"

"Peki nereye gitmiş

"İzmir'e" güldüm nasıl akıl edememiştim zeynep benden sonra bir dakika bile burda durmayacağını 

"Ne yapıyoruz kerem bey"

"Ne yapıcaz Ufuk İzmire gidiyoruz tabiki de" 

Tam Tersi (zeyker)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin