Forever Land

aanvang

Terwijl de trein denderde ging ik weer zitten in onze coupé.

Het eerste anderhalf uur gebeurde er weinig.

Amy was in slaap gevallen en Kaamila had er een boek bij gepakt.

Na nog een half uur werd Amy wakker van de stoomfluit op de trein.

Ze knipperde verdwaasd met haar goudbruine ogen.

"Zijn we er al bijna? Geeuwde ze.

"Bijna, mompelde Kaamila.

Ik keek naar het veranderende landschap buiten.

De velden hier waren groener en de lucht hier was een stuk blauwer.

"Wat ging je eigenlijk doen daar Adriana? Vroeg Amy die haar beertje steviger vast pakte.

"Oh niets.

Na 5 minuten minderde de trein vaart.

Na nog eens wat minuten stonden we stil en hoorde het snerpende fluitje van de conducteur.

"We moeten meiden, zei Kaamila.

Ik pakte mijn hutkoffer en pakte die van Amy erbij.
Kaamila stopte haar boek terug in haar koffer en pakte het handvat en Amy's hand.

Buiten was het koud, erg koud. Ondanks de mooie lucht bevroren we.

Toen we van het perron af waren, zagen we iets, verderop aan de zijkant van een bruggetje stond een witte koets met èèn paar bruine paarden.

We liepen ernaartoe met onze hutkoffers aan de hand.

Toen we voor de koets stonden knden we zien dat de koetsier onze tante was.

Ze was lang, mager en erg streng uitziend.

Ze keek ons een lange tijd aan door haar halfronde bril glazen.

"Hallo kinderen, zei ze zacht.