Forever Land

afscheid

We kwamen er pas tegen zonsondergang aan.

Het zwarte kasteel stond op een grote berg waar het er dondert en bliksemt.

"Daar is het, dus, prevelde hij.
Tot hier ga ik de rest noet je alleen doen.'

Ik keek naar zijn kleine lijf en grote oog.

"Dus je verlaat me?
Je brengt hier voor Amy die zoek is en verlaat me om ook nog eens mijn andere zus te karen redden?

"Soort van...ja.

En toen was hij er opeens niet meer.

Ik keek om me heen, maar er was op een hoopje kleren na geen spoor van hem.

Ik rende naar het kasteel toe om mijn zus of zussen die hier zouden moeten zijn, of niet?

Toen ik bij de poort kwam, besefte ik dat hij gewoon open was.

Dit is eem valstrik! Zei mijn onderbewustzijn.

"Het zei zo.