Forever Land

in het landhuis

Terwijl we in de koets gingen zitten spoorde zij de paarden aan en reden we weg.

Onze tante is niet zo aardig.
Maar onze oom is wel een goede man.

Hij is dokter en verdient bakken met geld omdat hij een oliemaatschappij heeft.

De heuvels verdwenen en maakte plaats voor een platte groene weilanden.

We praatte over het landschap en over hoe het huis eruit zou zien.

Maar dat verveelde ons gauw dus pakte Kaamila er een breiwerkje bij, ging Amy met haarbteddy spelen en staarde ik soms naar buiten en soms naar Amy.

Het weer sloeg om.

Er verscheen een waterig zonnetje door de grijze wolken en verwarmde de boel ongeveer naar 12 graden, schatte ik.

We reden over een bruggetje over een beekje met ganzen ernaast.

De zon scheen in het rode haar van Amy, dat maakte haar rossige krullen nog feller.

Ik verveelde me dood.

Eindelijk na een uur te hebben gereden stopte we bij een gigantisch huis.

Het had zuilen, een enorme tuin en het grootste gedeelte was van marmer.

Mevrouw Ducksland (zo noemen wij onze tante altijd) stond bij onze deur en deed hem open zonder iets te zeggen.

Ik pakte Amy's hand en mijn koffer en liep achter mevrouw Ducksland naar het huis.

Achter me hoorde ik Kaamila twee koffers pakken en ons achterna lopen.

De deur was prachtig.
hij was van eikenhout met iets van goud erin gegraveerd.

Mevrouw Ducksland pakte een koperen sleutel en deed de deur open.