Forever Land

de zwarte heer zijn vrouw

P.o.v. kaamila

Ze was opeens verdwenen.

"Hoe de...

"Nu jij! Zei hij giechelend.

Ik ging ook in de vieze klok staan en deed mijn ogen zoals afgesproken 10 seconden dicht.

Ik rook opeens iets...bekends.

Ik rook de zoete geur van madeliefjes en gras.

Mijn vader had vroeger een grasveldje in zijn tuin staan.
We lagen er aktijd in wolken te tellen.

Gras? In een pendule?

Ik opende mijn ogen en zag tot mijn verbazing een gras veld.

"Dit...dit kan niet!

"Toch wel, zei de stem van Abdullah.

"Welkom in forever land het land tussen hemel en aarde in.

Het was hier prachtig.
Gras zo ver als je kunt kijken en de lucht was lichtblauw en wolkloos.

"Maar waar is je zus?

"Amy? Die zoeken we toch? Ik keek weer omlaag naar het kleine manneke.

"Nee die andere blond met blauwe ogen...uhh...Adriana!

Ik keek om me heen.

Ze verdween in de klok voor mij, dus ze moet hier zijn.

"Adriana! Riep ik.

Mijn stem echode over de heuvels.

"Adriana!

Ik begon te rennen.

Ik rende tot ik niet meer kon.

Ik hijgde en leunde tegen een rots naast een rivier.

"De zwarte heer heeft haar, zei Abdullah. Hij zoekt al eeuwen naar een vrouw en nu heeft hij haar.

Ik voelde verschrikkelijk.
Mijn zus is nu weg, voor altijd.

"Waarom hielp je haar niet!

"Ik kon niets doen ik was nog in die kamer!

Ik had zo'n zin om al mijn prachtige zwarte haren die nu uit het knotje zijn gevallen eruit te trekken.

"Hoe komen we bij hem?