Forever Land

verdwenen

Ik en Kaamila waren al een half uur aan het zoeken.

Maar we konden Amy nergens vinden.

We riepen eb riepen, maar ze antwoorde nooit.

Opeens hoorde ik voetstappen op de trap boven mij weerklinken.

"Ohh...Amy waar was je...

Het was Amy niet.

Het was een klein mannetje met maar een groot geel oog.

Ik gilde.

In een tel stond Kaamila naast me en deed hetzelfde. Alleen was haar gil uit angst en mijne uit herkenning.

"W-at b-ben jij? Vroeg Kaamila.

"Jij bent dat mannetje uit die trein!

Ik herkende hem van toen ik door het raam van de coupé had gekeken

Hij zag bleek en zijn kleding leek wel van duizenden jaren geleden.

"We hebben een probleem!
Amy, jullie zusje is ontvoerd!'

Ik wist niks uit te brengen.

"Wat?

Kaamila klonk net zo overdonderd als ik me voelde.

"Volg me, fluisterde het mannetje.

We rende achter hem aan de hoogste trap op naar de kroonluchter.

"Neem...me...niet kwalijk...maar wie bent...u?
Ik was helemaal buiten adem.

"Abdullah, maar noem me Abba dat klinkt korter en beter.

"We hebben geen tijd meer voor vragen! Amy is verdwenen!'