KİMSESİZ

kaan

Merhabalar; uzun bir aradan sonra yine geldim. okuma sayımız 30k geçmiş durumda ama üzülerek votelerinizin az olduğunu söylemek istiyorum.Gelen mesajlarda ve yorumlarda çok beğendiğinizi söylüyorsunuz ama bunu birde votelerde gösterebilirseniz çok mutlu olacağım. geçen bölümde de söylediğim gibi fikirlerinize ihtiyacım var Kitabımızın isminin değişmesini isteyenler var.sizlerden bu konularla ilgili yorum ve düşüncelerinizi bekliyorum.Hepinizi çok seviyorumm.sinemonday edakaplan85 canankayaca yasminkirac bu bölümü sizlere ithaf ediyorum kızlar.

Kütüphaneden rastgele bir kitap çektim ve yerdeki pofuduk minderlere bıraktım kendimi kitabın sayfalarını karıştırıp rastgele okumaya başladım üzerimde o kadar güzel bir ağırlık vardı ki daha fazla kendime engel olamadım ve uyumaya başladım.Hani bazen ne kadar derin uyursanız uyuyun yanınıza birisi yaklaşıp da sizi izlerken hissedersiniz ya , öyle bir duyguyla gözlerimi açmaya çabaladım ama uyku o kadar güzeldi ki dün geceki rahatsız uykumuda düşününce hiç uyanmak istemiyordum.kollarımı sağa sola açarak gerindim gözlerimi araladım tekrar açtığımda uzun simsiyah ve sık kirpiklerin altında iki tane kocaman kahverengi gözle karşılaştım.Yüzünde belli belirsiz bir gülümseme vardı.Benimle aynı yaşlarda görünüyordu.Hafif kirli sakalı,buğday rengi teni,ve o muhteşem gözleriyle gerçekten yakışıklı bir adamdı karşımdaki,hemen aceleyle toparlandım ve tanışmak için elimi uzattım.

"Merhabalar ben mısra ; kusura bakmayın "dedim yerdeki minderleri göstererek"Gerçekten bu kadar rahat minder hiç görmemiştim ve aynı zamanda evinizdeki sakinlik huzur insanı uyumaya teşvik ediyor benim bir suçum yok."dedim ve gülümsedim.Ama karşımdaki adamda tek bir hareket bile yoktu sadece yüzüme bakıyordu.Nerede manyak var beni bulmasa şaşarım zaten diye geçirdim içimden.

"Hoşgeldiniz.Kaan ben ,lütfen rahatınıza bakın ben birazdan geliyorum"diyerek cevap dahi vermemi beklemeden gitti.Nasıl bir yerdeyim dedim içimden bir tane ya bir tane normal adam yok mu kocaman Ankara'da anlamadım gitti.25 dakikadır salak gibi tek başıma oturuyordum ne gelen vardı nede giden iyice sıkılmıştım "sıçarım böyle işe " dedim ve kalktım çantamı aldım tam kapıdan çıkacağım sırada arkamdan gelen sesle irkilerek dönüp baktım.

"Bir yere mi gidiyorsunuz."konuşan kaan dı.sanki hiç bir şey yokmuş beni orada dakikalardır ağaç eden o değilmiş gibi bide soru soruyordu. o kadar sinirlenmiştim ki zaten incecik bir sınırda duran sinirlerim yay gibi gerildi .Yanına doğru yürüdüm.

"Bana baksana ;sen kendini ne sanıyorsun birazdan gelirim dedin gittin , madem işin var beni neden bekletiyorsun gerizekalı mısın sen , seninle uğraşacak değilim tamam mı ablanada söyle parasıda puluda onun olsun istemiyorum "dedim ve çantamdaki zarfı hiç açmadan kaanın kucağına fırlatarak arkamı döndüm yürümeye devam ettim.

"Pardon bir dakika beklermisin lütfen sanırım bir yanlış anlama oldu."

"Ne yanlış anlaması olacakki ,belliki zenginliğinizden dolayı egolarınız fazla büyümüş insanları bekletebilme hakkını kendinizde görüyorsunuz."

"Lütfen mısra bir dakika dinler misin bak gerçekten bir yanlış anlaşılma oldu."

"Neymiş yanlış anlama söyle dinliyorum"Sinirden kıpkırmızı olmuştum eminim hatta gözlerimden bile ateş çıkıyordu.Ben böyle bağırınca Kaan bir adım geri gitmek zorunda kaldı.Kendi kendime biraz daha sakin olmalıyım diyerek teselli verdim kollarımı birleştirerek dinlemeye başladım.

"Beni yanlış anlamanı istemem gerçekten özür dilerim ama seni öyle uyurken görünce ;rahatsız etmek istemedim belki çok saçma gelecek ama biraz daha uyuman için yukarı çıktım."derken o kadar masum ve yalansız bakıyorduki.