KİMSESİZ

# sevişmek

Ne kadar zamandır banyodaydım bilmiyorum zamanın donduğu hiçbir anın öneminin kalmadığı o zamanlardan birindeydim 5 dakikamı 5 saatmi 5 günmü 5 saniyemi bilmiyorum.

Yavaşça doğrulup aynaya baktım istemeden de olsa gördüklerim karşısında şok olmuştum bu benmiydim yansımadaki kadın ben olamazdım bu üzgün bakışlar bu kederli yüz benimmiydi.

"Ezra aç şu kapıyı" diye bağıran muratın sesiydi kendime acımamı bitiren hızla arkamı dönüp kapıyı açtım bir saniye durmadan duraklamadan yürüyüp çıkmalıydım ayrılmalıydım.

Muratın yüzüne dönüp bakarsam yada konuşmasına izin verirsem yine beni.sevdiği yalanıyla kandırabilir tüm cesaretimi kırabilirdi.

"Bırak kolumu artık bitti anlıyor musun lanet olsun seni tanıdığım güne dedim."

"Ne demek bitti ? ha "diye bağırdı hazırladığım valizin içine son bi kaç parça eşyamıda koydum ve yürüdüm.

Kolumdan o kadar sert tutmuştu ki olduğum yere çivilenmiş gibi durmuştum aniden karşıma geçti koyu mavi gözlerinin etrafı kanlanmıştı ve bir zamanlar içimi yakan kalbimin delicesine atmasına sebep olan o bakışlardaki çaresizliği gördüm yalvaran bakışları bende böylemiydim acaba murat benden ayrılmak istediğinde ona yalvarırken böylemi bakıyordum.

Bir anlık duraksamam cesaret vermişti murat'a.

"Söz veriyorum yemin ediyorum bir  daha asla ama asla seni kırmıycam üzmiycem ezra canım aşkımm ne olur dur gitme."

"Artık çok geç hoşçakal"dedim ve beni son bir umutla tutmaya çalışan muratın ellerinden silkinerek kurtuldum kapı koluna uzandığımda son bir defa 2 yılımı yaşadığım eve dönüp baktım ne umutlarım vardı halbuki bu eve girerken şimdi bu eve ve murat'a ait hiç bir ley kalmamıştı içimde özgürlüğüme gidiyordu bu adım.

Ne olmuştu beni kendime getiren muratın attığı tokat mı yoksa aynada gördüğüm kendimi.

Kapıyı açıp çıktığımda murat son bir defa haykırdı "gitme sensiz yaşayamam ben ne yaparım şimdi özür dilerim sana tokat attığım için ne olur gir içeri aşkım hadi."

Ne bencildi ayrılıklar ; gidende kalanda bencildi her durumda asansör düğmesine bastığımda bunu düşünüyordum.Ben çokmu bencildim acaba 2 yılımı sürmesi için harcadığım bu tek gecelik ilişki tek bir kararla bitti işte.

Temiz ve soğuk havanın birden yüzüme çarpmasıyla kendime geldim nereye gidecektim.

Saate baktım çok geç olmamıştı.hem zaten şu anda gidecek başka bir yerim yoktu.

"Alo tatlım evde misin "
"Evdeyim canım hayırdır "
"Size geliyorum bir müddet sizde kalacağım."

"Aaa tabi ki gel kal da ne oldu bu saatte kötü bişey mi var."
"Gelince konuşuruz zeynocum "
"Murat mı bişey yaptı ne oldu"
"Geliyorum canım yoldayım gelince konuşalım ne olur." 
"Tamam bekliyorum o zaman."

Taksiye bindiğimde son bir defa başımı kaldırıp sokağa ve penceredeki tülün arkasına saklanmış olan murat'a baktım içimden sadece bir an ne çok sevinmiştim bir zamanlar burda yaşayacağım için dedim ama şimdi gittiğim için seviniyordum.

Taksiye adresi verirken hatıralarımı son bir defa hatırladım.

Soğuk bir kış günüydü murat'la tanışmamız arkadaş ortamında tanışmıştık koyu mavi gözleri dikkatimi çekmişti ilk önce ne kadar derin bakıyordu sanki gözlerimin içine değilde ruhuma bakmaya çalışıyor gibiydi.

Sohbeti çok güzeldi sıkılmıyordun onu dinlerken espirili çok kibar birisiydi karakteristik yüz hatları vardı birkere gördüğünüzde asla unutamayacağınız türden.