Janver: “I’m sorry Trish. Hindi ko sinasadya.”
Niyakap ni Janver si Trisha. Yung mga classmates ko kinikilig naman. Ano namang nakaka-kilig dyan?! Para nagyayakapan lang. Kadiri nga eh! Tsss.
Trisha: “Akala ko hindi mo ako lolokohin. Akala ko iba ka sa kanila!”
Naiiyak na sabi ni Trisha. Wow. Ang galing nyang umarte! Bravo! Sabi nila kasi kahapon ako gagawa ng explanation. At hindi ko alam na ito pala gagawin nila. Ang sabi kasi ni Ma’am ay bring an issue about two things opposite. Kahit ano gawin para ipakita ito in a creative way. At ito ang naisip nila? Nice. Maghahanda na dapat ako sa sasabihin ko mamaya.
Janver: “Iba ako sa kanila Trish. Hindi lahat katulad ko. Hindi lahat manloloko na tulad ko. Marami ka pang makikilala na mas deserving kesa sakin. Di ko deserve ang pagmamahal mo sa akin Trish kasi nasaktan kita. Hindi ko sinasadya. I’m sorry.”
At nagpalakpakan ang mga classmates ko. Wow. Naglakad na sa tabi si Janver at Trisha, nakita kong nakangiti lang si Trisha pero si Janver naman nakapoker face lang. Nakakapanibago pero masasanay na din siguro ako. Nakokonsensya na ako, BIG TIME! Pero back to the topic kahit ako napabilib nila ng KONTI LANG. Okay? Konti lang talaga. Its my time to shine na!
“Before anything else, congrats to Janver and Trisha, you did great. And now for the explanation, classmates, I want you to answer this question first.” Nakatingin lang sila sakin.
“How would you describe a coin?”
“It has a certain value.” Sabi ni Sam. Tumango naman ako.
“Meron pa ba?”
“It has two sides.” Sabi ni Mark.
“Nice. A coin has two sides. My groupmates Trisha and Janver showcased us a heart breaking scene of a couple. I can say na pwede natin itong icompare sa isang coin. A story has always many point of views pero sa pinakita nila it has two major points. The one represented by Trisha’s character na nagbibigay ng love para sa character ni Janver, and the other one is Janver’s na hindi ito kayang ibigay. Two opposite things. The one who can give and the one who cannot.”
Nagpalakpakan naman classmates ko. I know ang sabaw ng sinabi ko. Although pumalakpak naman sila pero feeling ko dahil lang sa kagroup ko sina Trisha at Janver na magaling kanina. Sila lang kasi sa lahat ng groups ang nag-acting. Nakokonsensya pa din ako. Hayst. Wala na naman ako sa mood eh.
Pero nang paalis na ako sa harap, biglang nagtanong si Ma’am.
“Can I raise a question Aira?”
“Y-yes po.”
“Where do you belong? Are you the one who can give or the one who cannot?”
I know she’s trying to help me. I know. Hindi ako ganun kabobo. Ito na ata ang right time. Tumingin ako kay Laine, ang-thumbs up siya sakin, iisa ata ang utak namin parang alam na niya iniisip ko.
Tumingin ako sa kanya. Nakatingin lang din siya sakin.
I took a deep breath. Wala namang mawawala sakin kapag sinabi ko di ba?
“I am in both sides ma’am.”
“How come?”
“Because there was this incident na I was carried away by my emotions, I got angry about a not so serious matter. I acted like a child. Some said maybe I was pissed off? But no, I wasn’t, I don’t know what to react and that’s why. That time I am the one who cannot, because I cannot give the right reaction to him.”
I was staring at him. Tahimik lang din ang classmates ko.
“But, I think I can give it now.” May kinuha ako sa bulsa ko. Isang pirasong papel.
Binuklat ko ito. Yung mga leeg ng classmates ko parang nagiging giraffe na. Haha. Excited lang? Nasa harap pa din ako ng room.
Dahil nasa unahan lang siya naka-upo, pumunta ako sa harap niya.
Then binuklat ko sa harap nhg mukha niya yung papel. Medyo napatras ng konti yung mukha niya sa gulat.
The next thing I knew? He hugged me.
“Sorry.” Sinabi ko kung anong nakasulat sa papel na hinarap ko sa kanya kanina.
Naririnig kong naghihyawan ang classmates ko ang ingay nila. Pero para akong nabingi nang bumulong sa tenga ko si Janver.
“Sasabihin ko lang din ulit yung sinulat ko...
...I love you Aira.”
END
