Rain [h.s] polski

siedem

2 Grudzień -

Zacząłem rozmawiać z Eve.

Normalnie ona rozmawia więcej, a ja zgadzam się z czymś o co spytała albo daję jej bardzo krótkie, mało szczegółowe rozmowy. Wydaje się, że jej to nie przeszkadza.

W sumie, wydawała się całkiem szczęśliwa teraz, kiedy wreszcie ją zauważyłem. Nadal nie rozumiem, dlaczego.

Dowiedziałem się, że mieszka na końcu mojej ulicy, co jest dosyć dziwne, ponieważ chodzę biegać i nigdy wcześniej nie zobaczyłem jej w pobliżu. Wie, że jestem smutny i wie dlaczego, ale nie chce mnie naciskać do otwarcia się czy bycia szczęśliwym, jak robią to moi terapeuci.

Nienawidzę moich terapeutów. Nie za to kim są, ale za to, co robią. Wszystko robią źle i nigdy mi ani trochę nie pomagają. Nieraz czuję się tak, jakby te wszystkie leki na których jestem tylko utrzymywały mój smutek, by nadal mogli dostawać kasę.

Mama mówi, bym przestał mówić takie rzeczy, więc teraz po prostu je spisuję. Ale to prawda. Nieraz kiedy nie biorę tabletek czuję się o wiele mniej smutny niż wcześniej. W inne dni kiedy nie biorę tabletek jest jeszcze gorzej niż wcześniej. To denerwujące tak bardzo jak kłopotliwe jest branie tych głupich tabletek.

Dzisiaj Eve spytała mnie czy chciałbym o tym porozmawiać, ponieważ byłem smutniejszy niż zwykle, a ona to widziała. Nie powiedziała tej ostatniej części, ale mogłem to stwierdzić po sposobie w jaki na mnie patrzyła.

Wreszcie komuś powiedziałem.

- Tęsknię za Arcadią.

H.