More Than 5 Friends (Türkçe)

Son Defa

Italics'le yazılmış yazılar eskiden olan anılarını anlatıyor. İyi okumalar. <3

"Olmadığım kişi için sevilmektense, olduğum kişi yüzünden nefret edilmeyi yeğlerim." Kurt Cobain

"Çok güzelsin." Kafamı önüme, yanaklarım kızara kızara eğdim.

"Yapma." Dişlerimi gösterdim.

"Hadi ama. Ben doğruları söylüyorum." İndirdiğim kafamı eliyle çenemi tutarak kaldırdı ve tekrar onun gözlerinin içinde kaybolmama izin verdi.

"Biz ayrılırsak ne olucak?" Gülümseyen yüzü bir anda kara bulutlarla kaplandı.

"Ne demek istiyorsun?" Dudaklarımı birbirine bastırdım.

"Anlamamazlıktan gelme. Artık 5 yaşında değiliz. İnsanlar birlikte olur ve ayrılırlar. Bu doğanın kanunu gibi bir şey. Demek istediğim daha lisedeyiz. Göreceğimiz, yaşayacağımız koskoca bir hayat var. Belki birgün aramızda bir anlaşmazlık çıkacak ayrılacağız. Sence o zaman ne olacak?" Bütün vücudu elektriğe kapılmış gibi titredi. Beni kollarının arasına çekip saçlarımı avuçlarının arasından sanki kum tanelerini tutarmış gibi bir sağ bir sol eline geçirdi.

"Bunlar nereden aklına geliyor senin böyle?" Burnumun ucuna dokundu.

"Bilmem." Sardığı kollarıyla beni iyice kendine çekti.

"Peki sence?" Kafamı ona doğru çevirdim. Güneş direk gözüme doğru geliyor, görüş açımı neredeyse en aza indiriyordu.

"Emin değilim. Heralde psikolog psikolog gezmem gerekirdi. Çaresiz, bir başıma kalırdım. Sanki dul kalmış gibi. Anlıyor musun? Hayattan zevk alamazdım. Bütün enerjim yerle bir olurd-" Sözümü kesti.

"Tamam tamam. Yeter artık. Bıraksam bununla ilgili bir roman yazacaksın. Bunları aklının en uzak köşesinde tut hatta yapabiliyorsan aklına sokma. Tamam mı?" Küçük bir çocuk gibi hızlı hızlı kafamı salladım.

"İşte benim kızım." Saçlarımı karıştırdı.

"Ben senin kızın falan değilim." Kahkaha attı.

"Evet haklısın. Sen kızım değilsin ama benim olduğun çok açık." Koluna bir tane geçirdim. Dudağımı büzdüm.

"İnsanlar benden nefret ediyor." Aynı konulardan ikimizde bunalmıştık. Biliyorum ama artık günlük bir konu haline gelmişti. Nefesini dışarıya doğru verdi.

"Hayır insanların s-"
"Benden nefret ettiği yok anladım onu. Başka bir şey. "

"Ne?"

"Beni ikna edecek başka bir şey söyle." Meydan okurmuşcasına kollarını birbirinden geçirdi.

"Demek öyle." Başımı olumlu anlamında salladım.

"Şaka bir yana. Issy. Bunları hergün gündeme getirmen ikimizi de yıpratıyor. O insanların söyledikleri şeylerin doğru olması söz konusu bile değil. Bak, toprak gibi olmalısın. Ezildikçe sertleşen türlerden. Seni ezenler sana muhtaç kalmalı ve eninde sonunda gelip hayatı sende bulmalılar. Ne demeye çalıştığımı anlıyor musun?"
Gözlerimi açtım ve omzunu sıvazladım.

"Şuna da bak. Bay benilerdeyazarolmayakararverdim'den gelen laflara. Siz bayım, güzel sözlerinizle susmamı sağladınız." Uzanıp yanağına bir öpücük kondurdum. Dudakları, bu hareketim sonucunda istemsizce gerildi. Bunu söylemeliydim. Her kızın söylediği klasik laf.