Merhaba Ben Uzay. 17 yaşındayım ve işte hikayem...
Her zamanki gibi kalktım sıcacık yatağımdan. Kollarımdaki faça izleri dikkatimi çekmişti. Geçiyordu. Ama bunu yaptıranı hatırlayinca tekrar tekrar yapmak istiyordum. Brn kendi kendime bunları düşünürken annem alt kattan kahvaltı hazır kızım diye seslendi.
Hemen aşağı indim. Yemeğimi yedim ve sofradan kalktım. Hemen en yakın arkadaşıma mesaj attım. Bu arada en yakın arkadaşım Defne. Anaokulundan beri beraberiz. Çok seviyorum onu.
Defneye attığım mesaj her zamanki 'her gün ki yerde buluşalım'dı. Bunu yazdıktan sonra evden çıktım. Yolda Defne'yi beklerken benim sevdiğim çocuk karşımdan geçti. Bana bakıyordu ve gülüyordu. Neden olduğunu bilmiyordum. Üstüme baktım. Birde nr olsun?!?! Çantamdaki tupperware suluğun kapağı açık bir şekilde dökülüyor. Arkam hep ıslanmıştı. Cidden sevdiğim çocuğun önünde mahcup hale düşmek berbat bir şey. Tam ben ağlamak üzereyken Defne geldi ne olduğunu sordu.
