Bullying me...

Μαμά?Μπαμπά?

Μία P.o.V.
(Οταν μπηκε η Λινα στο δωμάτιο)

Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και να ξανακλείνει.Δεν μπορώ νακαταλάβω ποιος είναι. Προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου,βάζω όλη μου την δύναμη αλλά και πάλι τίποτα.

Δυακολέυομαι να αναπνεύσω. Ζαλιζομαι. Δεν μπορώ να πάρω καμία ανάσα. Ακούω τον παρατεταμένο ήχο του μηχανίματος δίπλα μου. Δεν μπορεί... Πεθαίνω? Όχι δεν-

Ξαφνικά βρίσκομαι σε ένα άσπρο μέρος. Όλα είναι ασπρα και γαλήνια. Νομίζω μπορώ να νιώσω ένα ελαφρύ αεράκι να χτυπάει το πρόσωπό μου. Απο μακρυά βλέπω ένα παιδάκι...ένα κοριτσάκι με τους γονείς του. Όχι,δεν μπορεί...αυτο το κοριτσάκι...είμαι εγώ και αυτοί είναι οι γονείς μου. Νοιώθω τα μάτια μου να υγραίνουν. Τους βρήκα επιτέλους μετά από τόσα χρόνια κατάφερα να τους βρω.

''ΜΑΜΑ ΜΠΑΜΠΑ!!!" φωνάζω αλλά δεν με ακούνε... Τι έγινε?

Τριτοπρώσοπη αφήγηση(που εισαι ρε Λουτα να με καμαρώσεις??"

"Δες μαμά! Σου έκοψα αυτό το λουλούδι..."λέει η μικρή Μία.

"Είναι υπέροχο μικρή μου! Πάμε να το δείξουμε στον μπαμπά;" ρωτάει χαρούμενη η μητέρα.

"Πάμεεε!!! ΜΠΑΜΠΑ ΜΠΑΜΠΑ! Κοίτα τι ωραίω λουλούδι!!!"λέει ενθουσιασμένη η μικρή.

"Είμαι τόσο όμορφο ψυχή μου. Έχω μια ιδέα. Πάμε να σου την πω στο αυτί να μην την ακούσει η μαμα όμως?"

"Γιατί να μην την ακούσει είναι μυστήκο;"

"Ναι μικρή μου ένα μυστηκό που θα την κάνει χαρούμενη" ή ίσως όχι...

"Πες μου μπαμπά!" Ρωτάει η πενταχρονη Μία με τον ενθουσιασμό να ξεχιλίζει από τα μικρά καταπράσινα ματάκια της.

"Τα βλέπεις αυτα; είναι δύο αεροπορικά εισητήρια."

"Τι σημαίνει αδεροπιρικα;"ρωτάει με την απορία ζωγρσφισμένη στο μικρό προσωπάκι της.

Ο πατέρας της γελάει και τηα απαντάει.

"Αεροπορικά μικρό μου. Είναι κάποια εισητήρια που μας επιτρέπουν να πάμε σε ένα συγκεκριμένο μέρος με το αεροπλάνο."λέει καθώς γονατίζει για να βλέπει την μονακριβη κορούλα του στα μάτια...

"Και που θα πάμε;"

"Όχι εσύ μικρό μου. Δεν γίνεται η μαμά δεν αφήνει να μπείς σε αεροπλάνο πριν πας στο δημοτικό όμως μόλις γίνει αυτό θα πάμε όπου θες εσύ...