Bullying me...

Σου ελειψα;;

Μία P.o.V.

Μόλις επέστρεψα σπίτι. Η Λίνα μου ζήτησε να μείνει μαζί μου αλλά δεν μου ειπε τον λόγο. Εγώ φυσικά και δέχτηκα όμως θα την ρωτήσω τι έγινε και έφυγε απο το σπίτι της.

Τώρα δεν είναι εδώ λέει ήθελε πρώτα να περάσει απο το σπίτι της να μιλήσει με τον Κρις. Τώρα τελευταία ο Κρις με αποφεύγει και δεν ξέρω το γιατί...
Πφφ.... Καλύτερα να πάω να μαζέψω γιατί εδώ μέσα γίνεται ο κακός χαμός.

Όσο συγύριζα σκεφτόμουν το "όνειρο" μου.

Ήταν αληθινό όλο αυτό?

Μήπως ήταν όντως όνειρο?

Θα έρθουν να με δουν το βράδυ?

Ποιο παιδί έχει "αναλάβει" ο πατέρας μου?

Ντιν Ντον

Το κουδούνι η Λίνα θα είναι αλλά καλού κακού ας κοιτάξω απο το ματάκι...ουφ εντάξη αυτή είναι.

Ανοίγω την πόρτα και μπαίνει μέσα.Τώρα θα την ρωτήσω τι έγινε με τον Κρίς και έφυγε από το σπίτι της...

Την επόμενη μέρα

Ξύπνησα από τον ενοχλητικό ήχο του ξυπνητηριού.Σηκώθηκα τρίβοντας τα μάτια μου προσπαθώντας να ξεθολώσω την όρασή μου...Περπάτησα, σέρνοντας τα πόδια μου,μέχρι το γραφείο μου για να φορέσω τα γυαλιά μυωπίας μου.Τώρα μάλιστα όλα είναι καθαρά!!!! Πήγα στο μπάνιο και έκανα τα απαραίτητα.

Η ώρα είναι 6:30 και πρέπει να ετοιμαστώ για το σχολείο. Σκέφτηκα να κάνω ένα ντουζ για να ξυπνήσω και να χαλαρώσω καθώς αγχώνομαι όλο και περισσότερο όσο σκέφτομαι τα αδιάκριτα βλέμματα των συμμαθητών μου...είμαι σίγουρη ότι ο Λουκ θα έχει πει σε όλο το σχολείο για το κατόρθωμά του!

Ξεντύνομαι και μπαίνω μέσα στην ντουζιέρα. ανοίγω το νερό στο ζεστό και το αφήνω να κυλήσει πάνω στο υπέρβαρο σώμα μου χαλαρώνοντας όλους τους μύες του κορμιού μου.Κλείνω τα μάτια μου και αφήνομαι στις σκέψεις μου...οι γονείς μου δεν με επισκέφθηκαν χθες το βράδυ όπως μου είχαν υποσχεθεί,γιατί;

Ανοίγω τα μάτια μου και παρατηρώ το γυμνό σώμα μου...είμαι τόσο άσχημη!!!Είμαι χοντρή,κοντή και παντού πάνω μου υπάρχουν χαρακιές ,στα χέρια μου,στα μπούτια μου,στην κοιλιά μου...παντού!!! Στο αριστερό μου χέρι είναι η χαρακιά που θα θυμάμαι για πάντα!!! Η πρώτη μου χαρακιά,''ΓΙΑΤΊ ΕΜΈΝΑ?''. Αυτό είχα γράψει,γιατί εμένα,τι έχω κάνει;;

Το νερό αρχίζει να κρυώνει και το κλείνω. Βγαίνω από την ντουζιέρα και κοιτάω προς το ντουλαπάκι που υπάρχει δίπλα από τον καθρέφτη επίμονα...ναι θα το κάνω,μου έχει λείψει πολύ!!!! Πλησιάζω και το ανοίγω,κοιτάω πίσω από το make-up,το concealer και την χτένα μου. Να τη...η φίλη μου,το στήριγμά μου...Η λεπίδα μου,η πρώτη μου λεπίδα,της έδωσα και όνομα έτσι ώστε να μην νιώθω μόνη.Την λένε Τζέσικα αλλά εγώ την φωνάζω Τζες. Ξέρω θα με περάσετε για τρελή που δίνω όνομα στην λεπίδα μου αλλά αν ήσασταν στην θέση μου θα κάνατε ακριβώς το ίδιο!